Susun!

 Arada feryat da edebileyim...
Ne olacak yani...
Tutturmuşsunuz etik değerler diye!
Bağırmayacak, yüksek sesle konuşmayacak...
Susacaksınız yani!
O zaman;
Adam sanacaklar...
Bugüne kadar öyle kandırdılar..
Alıştırdılar...
Sus adam sansınlar!..
Bu ne ya?
Konuştuğun zaman aykırısın, farklısın...
En önemlisi de tarafsın...
Cepheleşmedeki adaysın...
Doğruyu söylediğin müddetçe bilesin ki düşmanların çoğalacak...
Susturmaya çalışacaklar...  Dostların azalacak...
İş alacaksın yani başına...
Sana ne?
Sen mi düzelteceksin bu alemi...
Bak bak gördün mü!...
Her şey yanlışla ilgili kurgulanmış...
Bir de “söz gümüşse, sükut altındır”
Gümüş ve de altın...
İnsanın aklı karışıyor!
Altın mı kıymetli
Gümüş mü?...
Söz ve sükut...
Söz mü?
Sükut mu?
Bitmedi, bitmedi...
Sıkı durun!
Buna ne demeli;
Konuş bakalım!
Konuşabilirsen...
“Hadi bakalım, kolay gelsin...
Bir acayip zor yarış...
Sen seni bil sen seni
Sen sıkı tut çeneni...
Eline diline hakim ol
Sonra öcüler yer seni”
Buraları büyük ustadandı...
Susuuuuuuuuuun!...
Büyük sessizlik...
Şşşiiiiiitttt!...