Çeyrek yüzyıllık travma: Madımak

2 Temmuz 1993 tarihinde, Sivat'da, Madımak Oteli'nde 37 insan cayır cayır yakıldı.

Madımak, bu ülkenin yakın tarihinin en büyük travmalarından biri.

Üzerinden tam 25 yıl, yani çeyrek yüzyıl geçti. Öyle sanıyorum ve umuyorum ki, yüzyıllar geçecek ve fakat bu acı, kuşaktan kuşağa anlatıla anlatıla unutulmaycak.

'2 Temmuz Sivas Katliamı' ile ilgili çok şeyler okuduk ve dinledik.

Hiçbiri müfettiş olduğu için memleketi karış karış gezen arkadaşım Ramazan Erkan Sezgin'inki kadar beni sarsmadı.

Olağanüstü bir bilgi de içeren aşağıdaki yazıyı duygu bütünlüğü bozulmasın diye, olduğu gibi yayınlıyorum. Buyurun:

Şans mı şansızlık mı bilmiyorum ama, Türkiye'de yaşanan belli olayları mahallinde izleme olanağım oldu.

1991 Körfez Savaşı'nda Adana'da, Navruz'da Siirt'te, köylü uzaylıyı taşladığında Eşme'de, 17 Ağustos 1999 depreminde Adapazarı'nda ve Sivas katliamından bir hafta sonra Sivas'taydım.

O nedenler bu olaylara ilişkin fikirlerim gazete ve televizyondan öğrendiklerimden ziyade bizzat birinci el tanıklıklara dayalı.

Sivas'ta 2 gün kaldığım için konuyla ilgili fazla temasım olmadı ancak dönüşte bir başkomiserle Sivas-İzmir yolculuğu yaptık.

Başkomiser bana 'Abi biz daha önce 10 polisle beş bin solcuyu on dakikada dağıttık. Bizim işimiz bu. Otelin önündekileri de yarım saatte dağıtırdık, kimse de ölmezdi. Yazık oldu adamlara' dedi.

Hatta akşama kadar, belki işgüzar bazı polisler dağıtır diye, 'Kimse bulunduğu yerden ayrılmayacak' diye anonslar yapılmış, ' Kesin talimat var lojmandan ayrılmayın' demişler.

Az önce Google'de bir tarama yaptım. Benim olaydan bir hafta sonra öğrendiğim bu acı gerçeği, bütün yetkililer yavaş yavaş itiraf etmiş.

Evet ileride çocuklarımıza ve torunlarımıza nasıl anlatırız bilmiyorum ama 2 Temmuz 1993 tarihinde içinde 18 yaşındaki folklorcu çocuklarımızın da bulunduğu 37 insanımızı (aydınlarımızı, ozanlarımız ve sanatçılarımızı) göz göre göre yaktılar bu ülkede.

'Lojmanlardan çıkılmayacak' talimatı en üst düzeyde kime aitse, Sivas katliamının baş sorumlusu da odur bana göre. Lanet olsun bu emri verene, verenlere...

Bu bana çok koydu

Toplumu ikiye ayırmak mümkün. Hizmet alan ve hizmet veren diye.

Hizmet alanların çemkirmeleri hadi yine bir derece de.

Hizmet veren konumundaki elemanın böyle konuşmaması, yazamamsı lazım.

Maaşını senin gibi benim gibi vergi mükellefleri marifetiyle tedarik ediyor çünkü.

Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Medya Merkezi Koordinatörü Vural Bulut'tan söz ediyorum.

Abimiz 'seçim 2018' başlığı altında şöyle yazmış sosyal medya hesabında:

'Onun bunun çocukları. Amma hopladılar zıpladılar. Millet k.ydu gene:) Onun bunun çocukları'

Adam özür falan dilemiş son tahlilde, hakkında inceleme de başlatılmış, çok önemli değil zaten de, öyle veya böyle kamuda çalışanların bu kadar küstah bu kadar arsız olduğu başka bir dönem yaşamışmıydık milletçe?

Ben pek emin değilim. Sizce?