Bir iyi, bir kötü haber

Biri, size gelip 'Sana bir iyi, bir de kötü haberim var' dese hangisi ile başlamayı tercih ederdiniz? Kötü haberi ilk duymak isteyenler, sanırım yeterince moral bozukluğu sonrası iyi haberi duymayı amaçlar. Tam tersi yönde hareket edenler ise 'Madem kötü bir haber var, önce iyi olanı duyayım da daha az üzüleyim' diye düşünür. Ben de kötüden iyiye gitmeyi tercih edeceğim bu yazıda.

Engellilerin hayatını kolaylaştıracak uygulamalar öyle çok zahmetli, milyon TL'ler gerektiren şeyler değildir sevgili okurlarım. Aslında hem kamunun, hem de özel sektörün engellilerin hayatın her alanına erişim noktasında yapması gereken o kadar çok şey var ki! Sorun, yeterli iradenin tam olarak gösterilmemesi ve birçok şeyin göstermelik yapılması.

Asıl sorunun ötesinde bir de aymazlık olarak özetlenebilecek şeyler var. Gelin sizi önce İstanbul Üsküdar'a götüreyim. Acıbadem Caddesi üzerinde yakın zamanda bir otobüs durağı yapılmış. Her şey çok normalmiş gibi görünse de durak konulurken, görme engelliler unutulmuş. Ama öyle böyle bir unutma değil sevgili okurlarım!

Bu malum durak, görme engellilerin yön bulmasına ve daha güvenli yürümelerine yardımcı olan sarı şeridin tam da üzerine yapılmış inanabiliyor musunuz?

Doğuştan yüzde 90 görme engelli Murat Tokaç, gazetecilere yaptığı açıklamada şunları söylemiş: "Sarı çizgilerin üzerine durak yapılması, araç park edilmesi, ücret iade cihazlarından biz zorluk yaşamaktayız. Burada şu anda durağa gelirken ağaca çarptım, yine durağa gelirken durağın camına tosladım. Burada şu anda bu sarı çizginin durması gerekir. Normalde burası tam ayağımın dibinde veya biraz daha geride sarı noktalar olması gerekir ki, ben burada bir engel olduğunu bileyim. Ancak bu sarı çizgi devam etmektedir. Benim için bu sarı çizginin devam etmesi demek 'bu yolun devamı var' demektir. Ben bu yolu devam etmek zorundayım. Benekli diye tabir edilen sarı noktaların olması gerekir ki, ben de burada bir engel olduğunu bileyim. Durağı koymuşlar, sağ olsunlar çok güzel düşünmüşler. Biz engellileri düşünmemişler. Biz engelli vatandaşlar olarak bunların önlenmesini istiyoruz."

Ne diyeyim yani bu aymazlığa! Hadi engelliler ve ailelerin yaşadıkları sorunları görmezden geliyor ve birkaç göstermelik hizmet, kurs ve yardım çalışması dışında bir şey yapmıyorsunuz onu anladık. Ama bu kadar da olmaz yani! İlla basına mı yansıması gerekiyor bu tür aymazlıkların ortadan kaldırılması için. Bu durak, ne ilk ne de son! Bunun gibi nice engeller var dışarıda engelliler ve aileleri için.

Gelelim iyi habere... Birkaç gün önce Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanı Derya Yanık, 9 engelli gündüz yaşam merkezinin bu yıl içerisinde faaliyete geçmesi için çalışmaların sürdüğünü açıkladı. 8 ilde çalışmaların devam ettiğini belirten Yanık, bu yıl itibarıyla 76 ilde toplam 127 gündüz yaşam merkezinde gündüz bakım hizmeti verildiğini ve ayrıca Bursa, Antalya, Aydın, Adana, Mersin, Kars, Yalova'da 1'er, İstanbul'da 2 tane olmak üzere toplam 9 merkezi ile birlikte gündüz yaşam merkezlerin modelini yaygınlaştırmaya devam edeceklerini söyledi.

Kısa bir bilgi de paylaşmış olalım. Gündüz bakım hizmeti kapsamında engelli bireyler gündüz yaşam merkezlerinden haftada 40 saate kadar yararlanabiliyor. Buralarda öz bakım becerilerinin kazandırılması, müzik, resim, el sanatları gibi uygulamalar yapılıyor. Amaç; engelli bireylerin zihinsel ve duyusal olarak desteklenerek günlük yaşam becerilerinin korunması ve engelliliğin sebep olduğu olumsuz etkilerin azaltılması. Emeği geçenleri tebrik ediyorum. Bu hizmet ağının çok daha fazla yaygınlaştırılması gerekiyor.