Ferman senin, çocuklar bizim!

Bu hafta engellilerin yükseköğretim konusu ile ilgili son derece pozitif bir yazı kaleme almaya hazırlanıyordum ki izlediğim bir video ile adeta kan, beynime sıçradı. Ulusal bir ekonomi televizyonunda sözüm ona enflasyon rakamları ile ilgili değerlendirme yapan Murat Ferman adlı şahıs, ne acıdır ki engellileri diline dolamış. Sıkı durun, bu şahıs bir akademisyen, hem de profesör. Yine sıkı durun... Beykent Üniversitesi Rektörü!

Ağzından içimizi acıtan şu sözler saçılıyor: "Enflasyonu ailenin özürlü çocuğu gibi idare ediyoruz... Herkes bir şekilde yararlanıyor ondan. Çok şikâyet ediyoruz, 'Geceleri bağırıp çağırıyor, huzur bırakmadı, komşularla tartışıyoruz' diyoruz ama aslında çocukcağız hayatımızın bir parçası. Onun sayesinde özellikli yerlere girebiliyoruz, indirimli kartı alıyoruz, çocuk parası alıyoruz, hak etmediğimiz şeylere ulaşıyoruz. Enflasyon böyle bir şey. Enflasyonun suç ortağıyız."

Neresinden tutsan elinde kalacak sözler bunlar. Hele profesörlük seviyesine yükselmiş kariyer anlamında da prestijli bir üniversitenin rektörlüğünü yapmakta olan biri olunca söz konusu, işin içinden çıkılması daha da zor hale geliyor.

Birincisi, cefakâr aileler -istisnalar hariç-, çocuklarını idare etmezler aksine onlarla hayatın yükünü hep birlikte çeker ve mutlu olmaya çalışırlar. İkincisi yaralanma dediği suiistimal konusu ise toplumdaki çarpık önyargıların yansımasıdır. Özellikle toplu taşımada zaman zaman sayısız hakarete maruz kalan engelli ailelerinin, bu zorlukların içinde yoğrulmaktan zevk aldıklarını falan mı düşünüyorsunuz?

Engelli çocuğun psikolojik veya fiziksel sıkıntılar nedeniyle yaşadıklarından komşuları rahatsız olup tartışıyorsa o, o komşu denen mahlûkların sorunudur. Ey profesör, ömrümüz empati yoksunu bu türden insanlarla mücadele etmekle geçiyor! Sen ya da o sözüm ona komşular hiç canlarını sıkmasınlar, gücümüz yettiğince mücadeleye devam...

Engelli aileleri, çocukları sayesinde özellikli yerlere gidebiliyormuş, indirimli kart alabiliyormuş ve nakdi yardım alabiliyormuş diye çok şanslılarmış gibi de anlatmış... Bir gününü ayır da git o aileler, özellikli dediğin yerlerde ne gibi fiziksel ve psikolojik sıkıntılara göğüs geriyorlar gör. Bir engelliyi al yanına da toplu taşımada bir gün geçir bak başına neler geliyor! Sonra da 'ödül' olarak sana nakdi yardım da versinler bakalım nasıl hissedeceksin!

Tüm bunları geçtim bir de ne demiş fark ettiniz mi değerli okurlarım? "Hak etmediğimiz şeylere ulaşıyoruz. Enflasyon böyle bir şey. Enflasyonun suç ortağıyız." Vallahi de billahi de pes! Rektör Bey, bilinçaltının yansıması gereği engelli ailelerin aslında hak etmedikleri ayrıcalıklara eriştiklerini iddia ediyor ve bundan yana da dert yanıyor. Üstüne üstlük bir de engelli çocuklar ile aileleri arasında 'suç ortaklığı' gibi saçma sapan bir teori de geliştirmiş. Keşke o kıymetli beynini akademik araştırmalara ayırsaydı da böyle saçma sapan şeyler düşünüp zikretmeseydi.

MACUN, TÜPTEN ÇIKTI

Biz de tepkimizi sosyal medya üzerinden yoğun şekilde gösterince talihsiz bir benzetme yaptığını kabul eden Ferman, "Özel gereksinimli evlatlarımızın ailelerini rencide edebilecek bu ifadeler dolayısıyla pişmanlık ve samimiyetle özürlerimi talep ediyorum" açıklamasını yaptı. Neyse ki Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, duruma el koydu ve bu sözlerin, engelli kişilerin onur ve haysiyetini zedeleyici bir niteliğe sahip olduğu ve açıkça ayrımcılık içerdiği sonucuna varıldığını açıkladı. O ifadeler hakkında; Anayasa, Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme, Engelliler Hakkında Kanun, RTÜK Kanunu ve YÖK mevzuatı çerçevesinde ivedilikle inceleme ve işlem yapılması hususunda RTÜK'e de resmi yazı gönderilerek süreç başlatıldı.

Ama macun, bir kere tüpten çıktı! Geri koymaya çalışsan da yetmez. Engelli aileleri ile ilgili gündelik hayatta karşılaştığımız kepazelikler yetmezmiş gibi bir de böyle yürekleri yaralayan skandal açıklamalar duymak istemiyoruz. Bu şahıs hakkında hukuki sürecin işletilmesi noktasında takipçi olacağız. Yanlışa yanlış demekten korkmayalım. Bu yanlış 'ferman'lar birilerinin olabilir ama çocuklar, bizim!