Hava Durumu
Web.tv
Kadın hikayeleri
Yazının Giriş Tarihi: 17.03.2015 07:00
Yazının Güncellenme Tarihi: 17.03.2015 07:00
Büyük umutlarla girdiğimiz 2015 yılının ilk 66 gününde 66 kadın erkek şiddeti yüzünden hayatlarını yitirdi. Ve çok daha fazlası ha-yatta kalmayı başarsa da, içindeki yaşama sevincini, hayat gücünü kaybetti.
Kadınlar günüydü, kadının önemiydi herkes çıkıp bir şeyler söyledi, anlattı, dinledi. Aslında neye ihtiyacımız olduğunu, bu kısırdöngünün nasıl sonlandırılacağını kimse bilemedi. Yılın ilk 66 gününde 66 kadın öldürüldü. Toprak ana bu yükü taşımaktan yoruldu, sesini duyuramadı.
Modern çağın en büyük problemi, evlerimiz, arabalarımız, telefonlarımız, makinelerimiz ne kadar modern olursa olsun, insanoğlunun zihniyetinin ilk çağlardan geriye gitmiş olmasıdır. Modern zamanların en büyük ihtiyacı, sanattır, sanatçılardır. Bildiğimizi, gördüğümüzü, anladığımızı sandığımız şeylerin tüm gerçekliğiyle yüzümüze vurulmasıdır ihtiyacımız olan.
Bugünlerde yolunuz Mudanya’ya düşerse ki düşmesini tavsiye ederim ben, Şükrü Çavuş Mahallesi’nde yalnızca dikkatle bakanların görebildiği bir ışık kaynağı, bir sanat yuvası var, ziyaret etmeniz gereken. Geçtiğimiz günlerde “Kadın Hikayeleri” sahnelendi bahsettiğim yerde, Sahnehane’de.
Güzel Sanatlar öğrencilerinin oluşturduğu Arka Mahalle Kumpanyası’nın sahnelediği oyunun yönetmenliğini Mehmet Tamer Uyar; dramaturgluğunu Ramazan Sayın yaptı. Ve oyuncular bizlere, geçmişten günümüze yazılan oynanan tüm kadın hikayelerinin en çarpıcı örneklerini, kendi dilleriyle anlattı.
Sanat hayatlarının henüz başında olan Özlem Elif Akıncı, Selahattin Doğramacı, Selver Kılıç, Sercan Er, Sumru Oğuz ve Ramazan Aytekin’in rol aldığı tek perdelik oyun, bugüne kadar kafamızı kuma gömmemize sebep olan kadın dertlerini ve nice zamandır görmezden geldiğimiz kadın dünyasını tüm çıplaklığıyla gözlerimizin önüne serdi.
20 - 21 Mart tarihlerinde yeniden sahnelenecek oyunu izlemek için fırsat yaratmanızı, gencecik insanların ve tiyatronun gözünden “kadınlığı” yeniden değerlendirmenizi ve anlamaya çalışmanızı öneririm.
Yılın ilk 66 gününde 66 kadın öldürüldü. İstatistikler rakamları not ederken bir kenara, kimse dinlemek istemedi kadınların hikayelerini, duymak istemedi ölmeden önce attıkları çığlıkları. Siz, duyanlardan olun.
Kadınlar günüydü, kadının önemiydi herkes çıkıp bir şeyler söyledi, anlattı, dinledi. Aslında neye ihtiyacımız olduğunu, bu kısırdöngünün nasıl sonlandırılacağını kimse bilemedi. Yılın ilk 66 gününde 66 kadın öldürüldü. Toprak ana bu yükü taşımaktan yoruldu, sesini duyuramadı.
Modern çağın en büyük problemi, evlerimiz, arabalarımız, telefonlarımız, makinelerimiz ne kadar modern olursa olsun, insanoğlunun zihniyetinin ilk çağlardan geriye gitmiş olmasıdır. Modern zamanların en büyük ihtiyacı, sanattır, sanatçılardır. Bildiğimizi, gördüğümüzü, anladığımızı sandığımız şeylerin tüm gerçekliğiyle yüzümüze vurulmasıdır ihtiyacımız olan.
Bugünlerde yolunuz Mudanya’ya düşerse ki düşmesini tavsiye ederim ben, Şükrü Çavuş Mahallesi’nde yalnızca dikkatle bakanların görebildiği bir ışık kaynağı, bir sanat yuvası var, ziyaret etmeniz gereken. Geçtiğimiz günlerde “Kadın Hikayeleri” sahnelendi bahsettiğim yerde, Sahnehane’de.
Güzel Sanatlar öğrencilerinin oluşturduğu Arka Mahalle Kumpanyası’nın sahnelediği oyunun yönetmenliğini Mehmet Tamer Uyar; dramaturgluğunu Ramazan Sayın yaptı. Ve oyuncular bizlere, geçmişten günümüze yazılan oynanan tüm kadın hikayelerinin en çarpıcı örneklerini, kendi dilleriyle anlattı.
Sanat hayatlarının henüz başında olan Özlem Elif Akıncı, Selahattin Doğramacı, Selver Kılıç, Sercan Er, Sumru Oğuz ve Ramazan Aytekin’in rol aldığı tek perdelik oyun, bugüne kadar kafamızı kuma gömmemize sebep olan kadın dertlerini ve nice zamandır görmezden geldiğimiz kadın dünyasını tüm çıplaklığıyla gözlerimizin önüne serdi.
20 - 21 Mart tarihlerinde yeniden sahnelenecek oyunu izlemek için fırsat yaratmanızı, gencecik insanların ve tiyatronun gözünden “kadınlığı” yeniden değerlendirmenizi ve anlamaya çalışmanızı öneririm.
Yılın ilk 66 gününde 66 kadın öldürüldü. İstatistikler rakamları not ederken bir kenara, kimse dinlemek istemedi kadınların hikayelerini, duymak istemedi ölmeden önce attıkları çığlıkları. Siz, duyanlardan olun.
Yorum Ekle
Yorumlar
