Güle güle çocuk...

Aynı evrende yaşamamalı cellâtlar ve çocuklar;
 ya ölmeli cellatlar ya da hiç doğmamalı çocuklar”CHE
Berkin Elvan 15 yaşında öldürüldü...
269 günlük uykusundan uyanamadı kara kaşlı çocuk.
15 yaşında, 16 kilo bir çocuk hiç bu kadar ağır ve büyük,
yüzde ellilik adam hiç bu kadar küçük ve yalnız olmamıştı.
Ağlıyorum ve çok öfkeliyim...
Mesajlar, ağıtlar yağıyor tüm ülkeden, duyuyorum ağlıyor herkes…
“3 çocuk yapın !!!
Biri yeşili korurken , biri sokakta dövülürken, biri ekmek almaya giderken öldürülsün !!!”
“Sen hızlı koşamazsın, gazdan kaçamazsın, ekmeği ben alıp gelirim anne!..” diyerek o sabah evinden çıkan çocuk, baba evine 269 gün sonra küçücük tabutunda döndü.Çocukların bakkaldan evlerine kafalarına gaz fişeği yiyerek değil,
ekmeğin köşesini yiyerek döndükleri bir ülke diliyordu, oysa insanlar…
Bu kin, nefret ve öfke söylemleri gün gelir vurur evlatları…
“Emri ben verdim” diyen adam, meydanlarda haykırıyor;
“Evladı olmayan evlattan ne anlar” diye… Evladı öldürülmeyen anlar mı evlat acısı nasıl kızılca kıyamettir? Evlat acısı karşısında bile “ iyi olmuş, hak etmiş” mesajlarını paylaşanları, ülkedeki vicdansız bu iklimi siz yarattınız.
Berkin ve ağabeyleri öldürülürken “bir duayı, bir başın sağ olsun” demeyi çok gördüğünüz babaların, anaların, kardeşlerin, arkadaşların öfkesini siz köpürttünüz.
Sakız çiğnemenin oruç bozmadığını saatlerce konuşanlar, cinayet, hırsızlık, yolsuzluk, tecavüz konusunda bir tek laf etmediniz.
Dindar olmanın, vicdanlı olmak için yeterli olmadığını gösterdiniz.
Kısacık bir mesajda arkadaşı Ezgi’den geldi;
“Bir ekmek almanın bedelinin bir hayata denk olduğu ülkede siz onun sadece çocukluğunu, en delikanlı yıllarını değil; çocuksu heyecanını, havalansın diye saatlerce arkasında sürüklediği uçurtmasını, beraber
dersten kaçacağı arkadaşlarını, annesiyle tanıştıracağı hayatının aşkını, babasını zorla kaleye geçirip futbol oynamayı öğretmeye çalıştığı oğlunu, bisiklete binerken düşmesin diye gizlice tuttuğu kızını öldürdünüz.”
…Ve 269 gün boyunca da her gün yenilenen tüm umutları...
Elinizden... Ekmeğimize yüreğimize kan sıçradı.
Sessizliğe şiire umuda ve çocuklara kan sıçradı.
Tabutlar küçülüyor, ülke büyüse ne olur?