Hayal kırıklığı

Öncelikle Akhisar’da izlediğim bu takım asla Bursaspor olamaz. Adeta bir tükeniş. Bunun faturasını mutlaka birileri ödemeli. İnanın Yeşil Beyazlı oyuncular bırakın 11 kişiyi, maçın tamamında 14 kişi oynasaydı bile, değil 3 puanı, 1 puanı bile alamazdı. Rakip mütevazı bir ilçe takımı. Başlarında gencecik bir teknik adam. Daha maça günler kala bu müsabaka ile ilgili stratejisini yapmış. Oyuncularını bu maça hazırlamış ve demişti ki; “Bursaspor güçlü bir takım, ancak agresif oynayarak kazanabiliriz.” Gücünü ve kapasitesini biliyor. 
Ya Bursaspor? Bir kişi desin ki Timsah bunu oynadı diye. Ayrıca Necid ve Sutter. Aynı tipte iki oyuncu. Hangi takımda buna benzer bir örnek var? Bunun adı çaresizlikten başka bir şey değildir. Ben korkuyorum. Bu gidişatın sonu komşu Es Es’e benzemesin. Sportif ve mali iflas. 
Şimdi daha iyi anlıyorum Serdar Aziz’in kıymetini. Bütün var olan defoları örtüyordu. Şamil’e de haksızlık yapmak istemiyorum. Üzülüyorum. Bu takım yaratılırken bütün uyarılarımıza rağmen algı operasyonu yapıp herkese hayal kurdurdular. Ama ne yazık ki gerçek öyle değil. Bu takımın adeta karakteriyle oynandı. Sonuçta rakip 4 attı 3’ü sayıldı. Her hakkı ile bizden çok üstündüler. Hele savunmada Douglao, orta alanda N’Guemo, hücum bölgesinde iki gol atan Rodallega ve sonradan oyuna giren Ahmet Suphi Evke’nin keşfi Bruno, öne çıkan siyahi oyunculardı.