‘Zamana bırak’ doğru değildir

Zaman her şeyin ilacı değildir. ‘Zamana bırakalım, zamanı gelince bakarız’ anlayışı ise teslimiyetin,  vazgeçmenin başka ifade ile yılgınlığın adıdır.
Zaman su gibi akıyor. Zamanı yönetemeyenler, kendi beceriksizliklerini gizlemek için her şeyi olmasa bile, bir kısım şeyleri zamana bırakırlar.
Olayları döneminde değerlendirmeli, elbette geçmişten ders alınmalı, ama asla meçhul üzerine hesap yapılmamalıdır.
Meçhulü bilen sadece Allah’tır.
Bilinmeyenler ve belirsizlik üzerine hesap yapılamaz.
“Zamana bırak” telkini doğru değildir.
Yarınları kimin göreceği de belli değildir.
Yarınlar, olayın önem derecesine göre, bazen çok uzak, bazen çok yakındır.
“Yarın olsun bakarız” belki de bakamayacaksın. Belki de yarını görmeyeceksin.  Öyleyse bulduğumuzla yetinmeli, gördüğümüzle değerlendirmeli, zamanında karar vermeliyiz.
“Zamana bırakmak” anlayışı bir “Sabır “ işlemi değildir.
Sabır, farklıdır. Sabretmek, İslam inancınının bir kuralıdır. 
Zamana bırakmak ise inancımıza uygun değildir. İki günü eşit olanın kayıp içinde olduğunu emreden bir inancın mensupları, zamanı iyi değerlendirmeli ve zamanında karar vermelidir.
Elbette bu ifadelerimiz, acele edin anlamını taşımıyor. Ama bazı durumlarda fırsatları değerlendirmek için de acele etmek gerektiğini unutmamalıyız.
Zaman yönetilmelidir.
Zamana sahip çıkılmalıdır.
Üstat Necip Fazıl’ın ifadesi ile; “Zaman bendedir ve mekan bana emanettir” anlayışı geliştirilmelidir.
Zamana bırakmak, bir tedbir değil, bize göre vazgeçmektir,  korkmaktır, yılgınlıktır. 
Zaman yönetimi, bir yönetim sistemi haline getirilmeli ve bu konu da, Türk Standartları Enstitüsü (TSE), standart hazırlayarak belgelendirme çalışmaları başlatmalıdır. 
Zamanı yönetemeyenlerden yönetici olmaz.
Zamana bırakanlar, zamanla yok olurlar.
Zamana hakim olmayanlardan lider olmaz.
Zaman geçiyor...
Unutmayın, mekan size emanettir ve zaman sizin değildir.
Zaman sizin zamanınız olabilir, ama Zamana sahip değilseniz, zamanla yok olacaksınız...
Haydi o zaman, zamana sahip çıkalım bu zaman...