Bizim gençler ders alabiliyor mu?

İç içe yaşanan bir tezat.
Futbolu pek sevmeyen, kavgacı bir ilin, futbol ve insanlık tutkunu bir ilçesi;
Akhisar.
Mütevazı bütçesi ve teknik adamı ile Süper Lig’de büyük işler yapan, ilk maçta “Selamünaleyküm biz geldik” pankartı açacak kadar mütevazı bir taraftar kitlesi olan başka bir ilçe yok bu Türkiye’de. Hele hele Antalya maçında, şiddetli yağış yüzünden iliklerine kadar ıslanan rakip takım seyircisinin bu haline üzülüp, kapalı tribüne aldırarak fair play dersi veren bir zihniyeti bulmak da çok zor bu ülkede.
Onun için övgüyü her yönden hake diyor Akhisar.
Bu hafta Bursaspor galibiyete çok daha yakın ama, öncelikle bu takımı ve taraftarını alkışlamak zorundayız.
Bir de Gekas gerçeği var. Hani, “Allah gönlüne göre verir” derler ya. Bu da öyle. Mütevazı takıma, mütevazı kurtarıcı. Onu daha yakından tanımak için, İzmir’de yerel bir gazeteye anlattıklarına bakmak kafi:
“Elazığ beni çok istedi. 600 bin euro verdiler ama ben istemedim. 400 bin euro’ya Akhisar’ı kabul ettim. Ben Ege aşığıyım. Atina’daki eşim ve kızlarıma daha yakın olmak istedim. Sık sık gidip geliyorum. Manisa’da bir otelde kalıyorum. Akhisar’da çok mutluyum, bana kral muamelesi yapılıyor. 2014 Dünya Kupası’nda Yunan Milli Takımı formasını giymeyi çok istiyorum”
Bugüne kadar farklı ülkelerde,11 ayrı takımın formasını giyen Gekas, 376 resmi maçta 167 gol atmış. Yunan Milli Takımı’nda da 65 maçta 23 golü var.
Batalla Bursaspor’un, Gekas da Akhisar’ın kurtarıcısı.
Büyük işler yapıyorlar ancak, ne kadar alçakgönüllüler ve sadece işlerini yapıyorlar. Hoplama ve zıplamaları(!) yok.
Bizim gençler, ders alabiliyorlar mı acaba?