Yakıştı mı zamana oynamak?

"Harun, Harun" diyorduk, şimdi de "Muhammed" dedik. Yani, Harunlaşan Muhhammed.
Karabük kalecisi Ahmet Şahin'in yarı yaşındaki Muhammed.
"Harun olmazsa, ben varım" diyebilen Muhammed.
Son anda İlhan Depe'nin şutunu "40 yıllık kaleci gibi" soğukkanlı kurtarmasa, gitmişti güzelim galibiyet.
Peki, kümede kalma mücadelesi yapan Karabük karşısında bu kadar rehavete kapılmak, oyundan düşmek, devamlı top kaptırmak, son dakikalarda ağır hareketlerle zamana oynamak yakıştı mı Bursaspor'a?
Hem de Timsah yatağında.
Daha ilk yarıda 1-0 önde iken gereksiz gevşeme neden?
Hele hele gereksiz sinirlenme, kart görme neden? Ardından geriye yaslanma neden?
2.yarıda Karabük'te oyuna giren Serdar, Yatabare ve İlhan Depe, bütün akınları Bursa yarı sahasına yıkıp, tehlike üstüne tehlike yaratırken, Bursaspor'da ise oyuna giren Delarge ayağındaki topu durup dururken kaptırıp, Karabük'e gol pozisyonunu hazırlaması ile az daha maçı döndürüyordu.
Bursaspor'da zaman zaman sol beke dahi geçip savunmayı dörtlese de Batalla başta olmak üzere tüm orta sahada düşüşler sürerken, gerek oyun içinde gerekse saha dışında takımı silkelenmeye yöneltecek, "Ne yapıyoruz, ne yapıyorsunuz?" diyebilecek birinin çıkmaması da enterasan.
Az daha Aziz Behiç'in, öldürücü sollarına eklediği yeni golüne de yazık oluyordu.
Tat veren tek hareket buydu çünkü.
Kembo'nun soldan getirdikleri de olmasa, rahatlıkla "Bursaspor bugün izinliydi" diyebilecektik.