Kelimelerin gücü

Beni yine kelimeler paklar…
Ne zaman bir şey olsa, onlara sığınırım.
Sorgusuz alırlar beni kollarına…
Ne zaman canım yansa onlar yanımda…
Ne zaman çok mutlu olsam onlar da benimle gülüp, eğleniyor, ışıldıyorlar…
Can yoldaşım, arkadaşım, kavuşamadığım ya da terk edişlerim oluyorlar kimi zaman…
An geliyor küsüyoruz birbirimize, sonra da hiç olmadık bir zamanda yeniden sarıp sarmalıyor ve ısıtıyorlar beni harfleri arasında.
Kelimeler…
Kalplerin sığınağı, yalnızların sessiz yoldaşları…
Amma da arabesk oldu, değil mi?
Melankoliye bağlamak değil derdim ama yine bu ara, kafa nereye ben oraya…
Bu ara birilerinin ahını aldım sanırım, 2014’ü az hasarla atlatmaya çalıştıkça, çarptı da çarptı gözünü sevdiğimin senesi…
Hani büyüdükçe her şey daha güzel oluyordu?
Kim dediyse yalan söylemiş, inanmıyorum artık.
Keşke hep çocuk kalsaydım…
Keşke hep masumca gülebilseydik..
Her yaşın ayrı güzelliği var ya hani, bu yılı da göreceğiz…
Hevesle, heyecanla ve merakla 2015’i bekliyorum artık.
Hoş bu gidişle 1 Ocak’ı görür müyüm bilmem ama…
Geçen haftadan beri az nane patlamadı kafamda.
İçeriği bana kalsın, gülümsediğime şükredin.
Hayatımın zor günlerindendi deyip geçeyim…
Çünkü ben şükrediyorum ayakta kaldığıma…Belki de abarttım bilmiyorum, herkesin derdi kendisine ağırdır…
Neyse, o anlarımda da kelimeler tuttu ellerimden, yüreğimden. Bir de ailem ve dostlarım… Ayaklandırdılar beni, kendime geldim…
Geçenlerde Bursa’da askerlik yapan bir arkadaşımızın güzel ve moral veren elektronik postasıyla daha bir sarıldım satırlara…
Anladım bir kez daha, kelimeler olmasaydı ben ne yapardım?
Daha önce birkaç kez daha şahit oldum, bazı arkadaşlarımın beni tanımadan yazılarımla tanışmış olmasına… İlginç bir deneyim ve de çok mutlu ediyor.
Hatta biri beni tanıdıkça, “Yazılarındaki gibi olsan tadından yenmezsin, harika olurdu…” dediğinde, “Şimdi bu iltifat mı kötülemek mi?” demiştim…
Tabii ki içimden anlamıştım ne dediğini…
İnsanlarla kuramadığım doğru ilişkiyi kelimelerle kuruyorum belki de…
İşin özü aslında kelimelerle terapi oluyorum galiba. Her neyse işte…
Yazılarımda daha özgürüm, gerçek hayatta olamadığım kadar sınırsız, aklı başında veya bazen de zırdeli kıvamında.Yine de her zaman en içten, en yürekten… İşin özeti yine kelimeler paklar yani… Bugün de böyle oldu…
Yakında yepyeni sürprizlerimi paylaşacağım sizlerle… Sevgiyle ve umut dolu bir yıl olsun 2015.