Naz’lı pazar

Bir evde çocuk varsa dünya onun çevresinde dönüyor. Tecrübeyle sabittir…
Bu pazar yine güzel yeğenim biricik Naz’ımın sesiyle uyandım.
Ben pazarı bulmuşum, uyuyacağım diye hayal kurarken, bizimki sabahın kim bilir hangi saatinde geldi, yanıma girdi ve kalkıp oyun oynayalım diye bin türlü şirinlik yaptı…
Zaten ufaklığım bizdeyken, yapışık kardeşler gibi geziyoruz evde.
Örnek alıyor beni, ne yaparsam o da aynısını yapıyor.
Birlikte kahvaltı yapıyoruz, oyun oynuyoruz, kahvemizi içiyouz, internette geziyoruz,  ikna edebilirse gezmeye gidiyoruz ve de günümüzü güzel geçiriyoruz.
Zaten Naz bizdeyken günümün güzel olmaması mümkün değil.
İyi ki o var benim bir tanem. Şu anda da bu yazıyı yazarken, yanımda beni bekliyor.
Sabredebilirse, yazımı bitirince, birlikte sokağa çıkıp bisiklete bineceğiz.
Yazım bitsin diye yardım edecekmiş bana o derece bağlıyız birbiri-mize.
Arada öyle laflar söylüyor ki, beni benden alıyor.
Az evvel şunu söyledi, “Teyze, ben seni izlemeyi çok seviyorum yaa”…
Bizimkinin rol modeli oldum sanırım. Eyvahh, bu dünya bir Tuğba’yı daha kaldıramazken, bir minik kopyasıyla ne yapacak emin değilim…
Yeğenim yanımda sürekli konuşuyor, sanki kafamın içinde biri bir şeyler söylüyor gibiyiz şu anda.
Maşallah güzelliğim, benim içimi de biliyor sanırım.
Veya Allah mı söyletti nedir?
Sabah logolarıyla oynarken bir tren yaptı veee beni İstanbul’a gönderdi…
Hayaller gerçek olur inanıyorum, hele de o hayal masum bir kalbin niyetiyse…
Ohh Allah’ım şükürler olsun, iyi ki varsın Naz’ım…
Haydi gidip oynayalım ve bu güzel güneşli günün  tadını çıkaralım…
Sizlere de iyi haftalar olsun sevgili okurlar,  gönlünüzden geçen güzellikleri evlerinizin neşesi çocuklarınızla birlikte yaşamanız dileğimle…
Sevgiler..