Teşekkürler Eylül...

Küçük ama sevgi dolu bir yürek, bugün yüzümü güldürdü. Bir elektronik posta aldım sabah sabah ve çok ama çok mutlu oldum…
Aslında bu posta, daha önceden, ‘Çalışan Gazeteciler Günü’ nedeniyle gönderilmiş, ancak bana bugün ulaşmış bir ileti.
Emine Örnek Ataevler Anaokulu’nun öğrencilerine yönelik yapılan uygulamada, çeşitli fotoğraflar öğrencilere gösterilmiş ve fotoğraflara göre kişilerin kimlikleriyle mesleklerinin tahmin edilmesi istenmiş.
Minik öğrencimiz Eylül (Lokmaoğlu) da benim bu köşedeki fotoğrafımı analiz etmiş.
Eylül’e göre, adım Fatoş, soyadım Ayşe, 33 yaşındayım ve kuaförüm…
Eylül fotoğrafıma bakarak, beni “Gülen birine benziyor” ifadesiyle tanıtmış.
Mesleğimi söylediklerinde de “Gazeteci olduğunu bilmiyordum” demiş.
Nasıl masum ve güzel, öyle değil mi?
İşte size tüm samimiyetiyle çocuk kalbi…
Çocukları hiç hafife almam.
Çünkü an geliyor, benden büyük laflar ediyor ve her şeyden önemlisi hayata herkesten daha duyarlı bakabiliyorlar, bilirim.
Bu yüzden çocuklar çok önemlidir benim için.
Eylül’ü tanımıyorum, hiç görmedim ama onunla tanışmayı öyle çok isterim ki…
Şu an yanımda olsa, sarılıp doya doya öperdim onu.
Bunları yazarken dahi gözlerim doluyor.
Bana maili Fatma Yenidünya göndermiş. Fatma Hanım der ki, “İstedik ki, yüzünüzde sıcacık, musmutlu bir tebessüm oluşturalım. Klasik kutlamalar ve ziyaretler dışında, sadece fotoğrafınıza bakarak çocukça duygular ve oldukça çıtır düşüncelerle öğrencilerimiz, sizleri yorumladı. Hoşgörünüze sığındığımız şu dakikalarda daha aydın, daha özgür, daha barışçı bir dünyada yaşamak dileğimizle… Çalışan gazeteciler gününüz kutlu ve mutlu olsun.”
Bu hediyenin ve bu satırların bendeki anlamı öyle büyük ki…
Kesinlikle yüzüme sıcacık ve koskocaman mutlu bir gülümseme yerleştirdiniz…
Çok teşekkür ediyorum…
Sevgiyle ve umutla kalın…