Amiraller kime yaradı?

Amiraller ve darbe konusuna giriyorum. Allah yardımcım olsun.

Efendim, ne düşünceyi ifade özgürlüğüne girer, ne düşünceyi dikte etme durumudur, anlamak kolay.

Diyelim ki 3-5 kişi aramızda futbol muhabbeti yapıyoruz.

İçimizden biri 'En büyük Fenerbahçe! Aksini söyleyen sonuçlarına katlanır' dese ve belinden silahı çıkarıp masaya koysa, ne olur?

'En Büyük Bursaspor' olduğu halde, bu fikre karşı çıkabilir miyiz?

Hımm.

Demek ki, elinde silah olanların, asker- polis falan, düşüncelerini kendilerine saklamalarında fayda var.

(Eski Roma'da hiçbir muzaffer general savaş kazandıktan sonra beyaz atının üzerinde heybetli bir şekilde alkışlarla tezahüratlarla giremezmiş şehir merkezine. Romalıların, yurttaşların demokrasiye inancı zayıflamasın, Senato'nun çapraz kuru düşmesin diye.)

Şimdi bakalım, emekli amirallerin elinde silah var mı?

Bence yok. Çoğunun pandemi nedeniyle sokağa çıkmasına izin bile yok!

Peki yazdıkları konuya bakalım, onlarla alakalı mı?

Montrö, yani Boğazlar, evet alakalı.

Tarikat tekkesine giden amiral konusu da, alakalı.

O vakit bırakalım konuşsunlar abi.

Zaten Montrö konusunda emekli büyükelçiler de hemen hemen aynı minvalde fikir beyan etmiş, kimse duymamış bile.

Emekli amirallerin de fikir beyan etme hakkı var Anayasa'ya göre, en az Ayasofya imamı kadar hem de.

Dolayısıyla, emekli amiraller konusuna balıklama atlayan kim oldu ona bakmak lazım aslında.

Çünkü bu uyarı, en çok onlara yaradı!

BANA GÖRE, SANA GÖRE..

Gazeteci Barış Pehlivan açıkladı: Osman Öcalan'ı (hem de yerel seçim öncesinde) TRT'ye çıkardılar diye bir vatandaş kurumu savcılığa şikayet etmiş. Savcılık şu karara varmış: Bu olay düşünce özgürlüğüne girer.

Aynı savcılık emekli amirallerle ilgili olaya müdahil olmuş.

Bu ülke böyle bir yer işte. Demokrasi de, ifade özgürlüğü de, yasalar da, yasaklar da hep, adamına göre.

Eskiden de böyleydi.

Tırnak içinde 'Bizimkiler'e her şey serbest. Tırnak içinde 'Size' yasak.

MATEMATİK ÖĞRETMENLERİ

Düşünceyi ifade özgürlüğü ile ilgili şu çarpıcı örnek verilir.

'Matematik öğretmenleri ölsün' demek düşünce özgürlüğüne girer.

Ama 'filanca matematik öğretmenini şurada, şunlarla birlikte, şu şekilde öldürmek lazım' dersen, bu bildiğin terör faaliyeti olur.

İkisi karıştırılıyor bizim memlekette.

Niye karıştırılıyor?

Çünkü düşünme ve ifade etme, tartışma, çözümleme, dolayısıyla akıl, bilim falan ne zamandır rafa kaldırıldı bu ülkede.

Her söylenene inanan, söylenenleri sorgulamadan-etmeden koşulsuz doğru kabul eden bir milletiz artık. Son 30-40 yıldır eğitim sistemi buna evrildi.

Böyle insan malzemesi yetiştirildi.

Buyurun başrolde yine bir matematik öğretmeninin olduğu şu çarpıcı örneğe:

Hoca tahtaya şu soruyu yazmış:

'Bir otobüste 30 kadın, 10 erkek yolcu var! Şoförün yaşı kaç?'

Bir tane bile öğrenci 'Ne alaka öğretmenim!' dememiş, diyememiş.

Hemen 4 işleme girişmiş. (Allahtan işlem biliyorlar)

Bana sorsalardı bu soruyu, 'şoför tanıdıksa kendisine soralım hocam' derdim.

A. 3, B. 20, C. 40, D. 300.

Bunlar da şıklar.

3'le 300'ü at. Geriye 20'yle 40 kalıyor. Yazı- tura işi görür!

(Öte yandan, otobüsteki kadın bolluğuna bakılırsa şoförün 20'lik olma ihtimali yabana atılır gibi değil.)

Z kuşağı falan diyoruz ama ekseriyet siyasi haritada Ankara'yı göstermekten aciz. Sokak röportajlarına bakın, ne dediğimi anlayın.