Dolarınız yoksa pasta yiyin!..

'Ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler' lafının Marie Antoinette tarafından söylendiğine ilişkin kanıt var mı? Ablayı kötülemek için uydurulmuş olması olası. Yanlış anımsamıyorsam yalanlandı zaten.

Ama geçen haftaya damga vuran 'dolar diyaloğu'nu kimse yalanlayamaz. Hayati bir yığın mal ve hizmetin dövize endeksli fiyatlandığı bir ülkede yaşıyoruz ve...

Göz gördü, kulak duydu.

Tırnak içinde 'gazeteci' ekonomi bakanına sordu:

'Dolardaki yükselişten telaşlanmalı mıyız?'

Bakan şu tarihi cevabı verdi:

'Dolarla mı maaş alıyorsunuz?'

Maaşını dolarla alan biri dolar yükseliyor diye telaşlanır mı, bilakis sevinir!

2 dolara aldığı mal veya hizmeti bir buçuk dolara almaya başlayacak adam, ne telaşlanması, zil takıp göbek bile atar!

Gazeteci soruya 'bu işlerden pek anlamam' diye başladığı için, bakan rahat haliyle. Ne dese inanacak biri var çünkü karşısında.

Bizim gazeteciliğe başladığımız yıllarda, 'gazeteci' olmak için başlıca kriterler...

'Sağlam bir kişilik, engin bir bilgi birikimi ve hiç bitmeyen merak' diye özetlenirdi.

Bugünlerde sıfır kriterle de gazetecilik yapılabildiğini üzülerek görüyoruz.

Yerel halkla temaslarımızda mütemadiyen 'Siz gazetecisiniz bilirsiniz' lafını duyarız. Oysa gazeteci her şeyi bilmez. Gazeteci öğrenip- aktarma işi yapar.

Tırnak içindeki 'gazeteci'nin kabahati şu:

'Dolarla maaş almıyorum ama maaşımı dolara çevirebiliyor, her sene eridiğini görebiliyorum' demeliydi. Madem ekonomi bakanını ağırlayacaktı, biraz ders çalışması gerekirdi.

'Dolar yükseliyor diye telaşlanmalı mıyız?' sorusu, bana kalırsa, 'Dolarla mı maaş alıyorsunuz!' cevabından daha vahim.

Her iki laf da tarihe geçti.

İlki basın tarihine, ikincisi ekonomi tarihine...

TEK YAŞAMAK İSTEMİYORUZ

AKP Genel Başkanvekili Numan Kurtulmuş, tek başına yaşayan insanları 'sıkıntı kaynağı' ilan etmiş. Numan Hoca, benim gibileri kastetmiyorsa, MHP lideri Devlet Bahçeli'yi kastediyor olabilir.

O da benim gibi tek başına yaşıyor çünkü.

Ama her ikimiz de 'tek başına' sayılmayız. Çevremiz geniş Allaha şükür!

O'nun koca partisi var arkasında, benim de bir yığın dostum, arkadaşım var.

Numan Kurtulmuş, tek başına yaşayan sıkıntı kaynaklarını kategorize etmeliydi bence.

Hiç evlenmemiş olanlar (1), evlenip boşanmış olanlar (2), boşandıktan sonra çevreye bakınıp yeniden evlenmek için fırsat kollayanlar (3) ve fakat bunu bir türlü başaramayanlar (4) diye türlü çeşitli tür var, 'tek başına' yaşayanlar içinde. Hatta 3-4 kez evlenip yine boşananlar (5) bile var.

Numan Bey iktidar partisinin genel başkanvekili! Kendisi sorunu dile getirmekten ziyade çözüm mercii olmalı. 2'den 4'e tüm kategorilere uyan ben ve benim gibileri yalnızlıktan kurtarmalı..

Bu saatten sonra 'Benim partim yalnız kalpler kulübü değil, kimseye eş bulmak zorunda değiliz, bakın başınızın çaresine' de diyemez.

Konuyu açan kendisi.

Aklımıza karpuz kabuğu düşürmeyecek, yaramızı deşmeyecekti.

GİT BAKALIM MUHARREM!

İçine medya virüsü kaçmış kişi rahat duramaz. İster ki, gazetelerde adı çıksın. TV'lerde ondan söz edilsin. Sosyal medyada yazılsın-çizilsin.

İçine medya virüsü kaçtıysa bir kere.

Her gün, gün aşırı, hatta her saat başı ister ki hakkında konuşulsun.

Köşeye çekilmek, kendine başka meşgale bulmak, başka alanlarda topluma faydalı olmaya çalışmak, ölüm gibi bir şeydir bu tipler için.

Duramazlar, sakin olamazlar, dingin bir hayat süremezler.

Adları anılmalı her gün.

Kötü laflara da, ağır eleştirilere de, yanlış yaptıklarının söylenmesine dahi razıdırlar. Yeter ki unutulmasınlar.

Muharrem İnce'nin haleti ruhiyesi özetle budur bana göre.

'Gel bakalım Muharrem' dendi, gıptayla izlediğimiz fırtına gibi bir adaylık süreci yaşadı. Damakta tat bırakan TV oturumlarına imza attı, mitinglerde büyük kalabalıklar topladı. Ama hepsi geçmişte kaldı. Devir değişti.

Anadolu turuna çıkacak olması, memleket yürüyüşüne başlayacak olması, bin günlük bir hedef koyması falan hep, unutulma korkusu.