Geri adım ince siyaseti..

Alman gazeteci Deniz Yücel’i derdest edip içeri atmıştık, eski Şansölye Merkel az sert yaptı, küt diye bıraktık oğlanı, ertesi gün uçtu gitti Almanya’ya.

Bu can bu bedende olduğu sürece Rahip Bronson’u bırakmayacaktık, Trump az sopa gösterdi, herif ertesi gün Oval Ofis’teydi.

15 Temmuz’un finansörü olmakla suçladığımız BAE ile politik husumetimiz vardı, Fetöcü suçlaması yaptık, ağır laflar falan ettik.

Köprüleri attık sanıyorduk bir baktık bal börek olmuşuz.

Kaşıkçı cinayeti nedeniyle Suudi Arabistan’ın Prens’i Salman’ı katil diye nitelemiş, bu cinayetin başı olmakla suçlamıştık, aynı Salman’ı şıpıdık terlikleriyle geldiği Türkiye’de resmi törenle karşıladık.

Sisi hususu, başlı başına enteresan mevzu. Ona da ‘katil’ demiştik, hatta adamın adını nefret sıfatı olarak kullanmıştık, mahalli seçimde ‘Sisi’ye mi oy vereceksiniz Binali’ye mi?’ diye slogan haline getirmiştik. Bir nevi İmamoğlu ile Sisi’yi özdeşleştirmiştik. Sonra ne oldu?

Önce elini şevkatle köfteledik, sonra ayağına gittik.

Yazının buraya kadar olan bölümünün ‘muhalif ağız’la kaleme alındığını sanan okuyucu acele etmesin.

Yukarıdaki her paragrafın ‘geri adım’ şahikaları olduğu vehmine kapılmasın.

Yazar belki de bu geri adım gibi görünen ameliyelerin bir tür ‘ince siyaset’ olduğunu savunacak.

İnce siyaset evet, çünkü ileri adımda da alkışlanıyoruz, geri adımda da.

Katil deyince de, törenle karşılayınca da.

Şimdi de misal benzer bir güzel ‘geri adım ince siyaseti’nin arifesindeyiz.

Ne dedik?

‘Putin üzerinden Eset’e bir davetimiz olabilir.’

Yani ‘asla ve kat’a görüşmem, görüşmem mümkün değil’ dediğimiz Esat’a davetiye çıkarabilirmişiz!

Dolayısıyla mühim olan ne dediğimiz değil.

Ne dersek diyelim alkışlanıyor olmamız.

Her ayın birinde ve 15’inde, ayda ortalama 2 kere geri adım atışlarımızı, ince siyaset yapan olgu bu işte.

Yoksa biz bilmiyor muyuz?

Misal, faiz hususunda ayete gönderme yapıp ‘nas varken sana bana ne oluyor’ dedikten bir vade sonra faizi 10-15 kere artırmanın tuhaf göründüğünü..

Hasılı ne diyor bu yazı?

Geri adım yok, ince siyaset var!

O ince siyaset ki, halkın halen yüzde 30 artı 5 civarının teveccühüne mazhar oluyor.

MİLLETE KAPALI ÜNİVERSİTE

Milletvekillerinin Boğaziçi Üniversitesi’ne giremediği görüntüleri TV’de canlı izlerken yazıyorum bu satırları.

Milletvekillerinin 2 tane görevi var: Yasama ve denetim.

Denetim görevi onlara tüm kamu kurumlarına girme hakkı veriyor.

İzin almak koşuluyla cezaevlerine bile.

Ama buyurun, Boğaziçi Üniversitesi herhalde rektör beyin babasının çiftliği olmalı ki, tüm güvenlik görevlilerini kapıya dikmiş, elemanlar da kol kola girmiş, vekilleri içeri sokmamak için ‘Çanakkale geçilmez’ yapıyorlar.

Yüzlerce binlerce haber geçiyor elimizden, sayısız haber izliyor okuyoruz.

Kimi önemli, kimi önemsiz.

Milletin vekillerinin Boğaziçi Üniversitesi’ne sokulmaması bana göre hafta sonunun (Melih Demiral olayından sonra) en önemli haberiydi.

Milletin vekilleri bu muameleye maruz kalıyorsa, şu necip milletten daha acınası başka bir millet yoktur kanımca.

Kamu adına kamu denetimi yapılsın diye verdiğimiz oylar bile değersizmiş meğerse.