Home ofis, ohh mis!

Şehirlerarası yolculuk yapıyorum. Şimdi değil tabii ki, fi tarihinde.

Yanıma at kuyruklu, top sakallı, küpeli bir oğlan denk geldi. Ee yol uzun, başladık muhabbete..

'Ne iş yapıyorsun' diye sorduğumda 'grafikerim abi' dedi.

Meslektaş sayılırız deyince, anlatmaya başladı.

'Home ofis' çalışıyormuş, yani evden. İnternetten iş bakıyor, buluyor, işi yapıyor, parasını da yine 'online' tahsil ediyormuş.

Müşterilerin kimler deyince, yüzüme baktı, bu işlere teşne olmadığımı, hemen anladı. 'Japonya'dan Kanada'ya tüm dünya abi' dedi.

'Müşteri' deyince aklına 'bakkal- kasap' gelen benim gibi ölümlü bir fani için, evden te Japonya'ya, te Kanada'ya çalışan biri, çok interesting, hem de very!

Dil biliyorsun dedim haliyle, değil mi?

Bazı siteler varmış. Firmalar durumlarını anlatıp (örneğin logo yaptırmak için) nasıl bir grafik istediklerini beyan ediyorlarmış. Bunlar da çizip gönderiyormuş. Ön elemeyi geçen ürünlere bile para gönderiliyormuş. Seçilen ürüne daha da fazla. Böyleböyle geçinip gidiyormuş bizim delikanlı.

Şu okuduğunuz satırları ben de evden yazdım. Bundan önceki 5-6 tanesini de.

De, benim 'home ofis, ohh mis' bir hayata geçiş yapmam için, sokağın yasaklanması gerekiyormuş.

Evden yazmak deyince, tüylerim diken diken olurdu eskiden. Gazete'nin bir ruhu, bir kültürü var bana göre çünkü. Oradaki temaslar, fikir alışverişleri falan, (Namık Göz'den yazı konusu apartmalar) çok önemli, çok faydalı.

Ama işte şekilde de görüldüğü gibi, insanoğlu kadar veri koşullara uyum sağlayan bir başka canlı türü de yok.

'Candan cana' bir ortamdan 'camdan cama' bir ortama geçtiğimizin ilk yazısı buydu.

NETTE TOPLANMAK SERBEST!

Geçen gün belediye başkanı basın toplantısı düzenlemiş. Nerede? İnternette. Akabinde başka düzenleyenler de olmuş. Basında gördüm, turizmle ilgili bir basın toplantısında ekran bölünmüş, tam 24 kelle var.

Yani katılım hayli iyi.

Yukarıdaki yazıyı insanoğlunun uyum sağlamadığı ortam yok diye bitirmiştim ya. Buyur başka bir konuya.

Kulüpte briç oynuyorduk eskiden. Turnuva tekniği gereği, aynı iskambil kağıtları bütün masaları geziyordu. Birinde bir mikrop varsa, herkese bulaşmasının en ideal yolu. Kağıt para için elden ele dolaşıyor, mikrop yuvası falan denir ya, iskambil kağıtları, paranın iki katı!

Ne oldu son tahlilde.

Bizim turnuvalar da kaydı, online sisteme.

Dün baktım Briç Federasyonu da duruma uyum sağlamış, Türkiye Online Şampinosı düzenlemeye karar vermiş. 7-8 kişiden oluşan takımlar turnuvaya kayıt yaptırmışlar. Bu yazıyı yazdığım sırada kayıtlı takım sayısı 260'dı. Bu sayıyı 6 veya 7 ile çarpın, o kadar sporcu oynayacak yani turnuvada.

Bizim spor zaten internet ortamına çok müsait. Bir masada oynanan oyunu binlerce kişinin izlemesi, normal hayatta mümkün değilken, internet bizim oyuna çok daha müsait.

BAŞAKŞEHİR TARAFTARI GİBİ Mİ OLACAĞIZ?

Peki Federer'in, Nadal'ın,Djkoviç'in hali ne olacak? Tenisci, seyircisiz maçta ne yapacak?Nasıl motive olacak?

Örnekleri çoğaltalım. Basket maçları, futbol maçları, voleybol maçları.. Dünyanın aynı coğrafyalara tıkıştığı büyük kupalar, olimpiyatlar...

Tamam, çoğu spor karşılaşmaları televizyon eğlencesine dönmüştü son tahlilde. Seyirci işe tuz ve biber görevi yapıyordu.

Da, yılların imbiğinden geçip birike birike oluşan taraftarlık kültürü ne olacak?

Korona bertaraf olduktan sonra insanların gönül rahatlığıyla statları 'full'leyeceklerine inanıyor musunuz?

İnsanların statlarda yan yana, omuz omuza oturacaklarını gol olunca birbirlerine sarılacaklarını düşünmek biraz saflık olmaz mı?

Hasta Bursaspor taraftarı olarak soruyorum:

Bir musibet hepimizi o dalga geçtiğimiz, parodilere konu olan Başakşehir taraftarı haline getirmedi mi?

Tek tük ve seyrek.

Bence mazi oldu, iğne atsan yere düşmez mahşeri stat kalabalıkları...