Kadın papa olmaz, yani haber asparagas!..

Yalan haber manasına gelen 'asparagas'a biz kendi aramızda kısaca 'aspar' deriz.
Başlığa 'Papa aspar kurbanı' lafını çıkarmamız sebepsiz değil.
Gelmiş geçmiş tüm papalar 'asparagas'tan çok darbe yedi.
Misal. Eski papalardan biri New York'a adım atar atmaz fırlama gazeteci sormuş:
'Efendim, New York genelevini de ziyaret edecek misiniz?
Papa şaşırmış ve 'New York'ta genelev mi var!' diye soruya soruyla karşılık vermiş.
Ertesi gün haber gazetede şu başlıkla yayınlanmış.
Papa ayağının tozuyla sordu:
'New York'ta genelev var mı?'
Son Papa da böyle bir 'aspar' tehdidi altında.
Güya, 3. Vatikan Konseyi toplanmış da, Papa Tanrı hakkında, İncil hakkında, Adem ve Havva hakkında ve hatta cehennem hakkında ileri-geri konuşmuş.
Yalan haber sosyal medyada jet hızıyla yayılıyor, okuyanlar da gerçek sanıyor.
Buyurun bu yalan habere göre Papa'nın 'aboo' dedirten laflarından birkaçına:
- Kilise artık insanların acı çektiği bir cehenneme inanmıyor. Bu doktrin Tanrı'nın affediciliğiyle uyuşmuyor.
- Tanrı yargıç değildir, o insanların dostu ve affedicisidir. Tanrı sizi dışlamaz; ancak ve ancak affeder.
- Kilisemiz heteroseksüeller ve homoseksüeller için ya da kürtaj karşıtları ve kürtaj yanlıları için yeterince büyük. Muhafazakar ve liberallere hatta komünistlere bile kapımız açık.
- Kabul etmeliyiz ki dinin doğruları zamanla gelişir ve değişir. Doğru kesin ve değiştirilemez değildir. Ateistler bile Tanrı'yı kabulleniyor.
- İncil çok güzel bir kutsal kitap fakat diğer tüm büyük eski yapıtlar gibi onun da eskiyen bölümleri var. Hatta bazı bölümler hoşgörüsüzlüğe ve yargılamaya çağırıyor.
- Yeni anlayışımızın bir gereği olarak kadınları başpapaz, piskopos ve ilahiyatçı olarak atayacağız.
- Ümit ederim ki gelecekte kadın bir papamız olacak.
Buraya kadar 'ebelek gübelek' gelen 'aspar'ın kendini ele verdiği nokta işte tam da burası!
Bir kadın papa olacakmış!
Asparagasta sadece yalan atacaksın, 'kuyruklu yalan' atarsan, işte böyle yakalanırsın!
(Tecrübe konuştu.)

'Takdir'lik paylaşımlar!..

Yediği yemeği, yeni aldığı giysiyi, gittiği sinemayı-tiyatroyu, yaptığı tatili sosyal medyada paylaşmayı, folklorik hareket haline getiren necip milletimin, hafta sonuna damga vuran paylaşımı, 'karne ve takdir belgesi' oldu...
Bilhassa takdir belgesi.
'Teşekkür belgesi'nin çapraz kuru düştü demek ki.
Talebelik hayatında 50 şeklindeki notu öpüp de başına koyan, niye 50'nin üzerinde bir not alamıyorum diye asla dert etmeyen bir haleti ruhiyenin insanı olduğum için...
Değil takdir belgesi, teşekkür belgesini bile ancak rüyasında gören bir kardeşinizim.
Adına veli denen insan canlısının 'takdir' paylaşmasındaki iştahı, vakti zamanında gösterecek bir 'takdir belgesi'nin hiç olmadığı duygusuna bağlıyorum.
Söylemesi ayıp benim kızım da 'takdir belgesi' aldı.
Karnesi 94, 95, 96, 97 gibi notlarla doluydu. Ama biz ne yaptık, ne duyurmaya kalktık bu durumu, ne de sosyal medyada paylaştık.
İçimizde yaşadık bu sevinci ve gururu. Kimseye anlatmadık.