Kayış attığında sorudan kaçının!

Sonunda bu da oldu:

Tırnak içinde 'gazeteci' bakanlara soru sordu, sorduğu sorudan ziyade soru sorabilmiş olması haber oldu.

AA muhabiri iki bakana, 'Ak Parti, ismi şaibelerle anılan Süleyman Soylu'dan daha mı küçük?' diye sordu.

Akabinde ne provokatörlüğü kaldı çocuğun, ne Fetöcülüğü!

Soruyu 'gazeteci' gibi değil 'partisi için kaygılanan partili' gibi sorması da kurtaramadı bu muhabiri!

AA'daki işinden anında atıldı. Kurumla ilişiği jet hızıyla kesildi.

İnstagram'da paylaşım yapıp babasının Sultanbeyli'de AKP'nin kurucularından olduğunu söylemesi, şeflerine, müdürlerine ve nihayetinde Cumhurbaşkanı'na yaranmaya çalışması da yetmedi.

Oysa sorduğu sorunun havasından kabak gibi belli, çocuk iktidar partisine ciğerden bağlı.

Söylediğine göre, bakanın danışmanı gelmiş, kulağına eğilmiş ve 'soru sormuyoruz!' demiş.

Bizimkinde, işte tam olarak o anda 'atmış kayış.'

Partisi için kaygılı kişi olarak soru sormasına rağmen 15-20 yıldır adam gibi soru almaya alışık olmayanlara, soru sormaya kalkmak bence de tabii ki ve de elbette büyük kabahat!

Olay bu haliyle, neresinden bakarsan bak tam bir milat!

Bakalım daha ne pespayelikler görüp, yaşayacağız.

AA HEPİMİZİN

Kurtuluş Savaşı'nda Atatürk tarafından kurulan AA'dan çok iyi gazeteciler yetişti. Bursalıların da tanıdığı Teoman Alper, Namık Göz, Dursun Eroğlu, Murat Taydaş bu isimlerden sadece bir kaçı.

Sadece bugünlerde değil, geçmişte de, (TRT gibi devlete bağlı oldukları için) kendilerini tam bağımsız görmezdi AA'daki muhabir arkadaşlar.

Ama alanda çalışırken (en azından benim tanıdığım çoğu) kendilerini bizden farklı görmez, başta siyasiler olmak üzere toplumun güç odaklarına korkmadan çekinmeden soru sorabilir, haber yapabilirlerdi.

Küçük nüansları vardı AA'da çalışmanın.

Misal Bursa'yı sel bassa biz 'Bursa'yı sel bastı' diye haber yapardık, altyapının yetersizliğini falan eleştirerek.

Onlar 'Bursa Valisi: Yoğun yağış kentte bazı sorunlara yol açtığını söyledi' diye haber yapardı.

Deprem olsa, deprem olduğunu söyletecek yetkili ararlardı!..

DEVİR KAPATAN MUHABİR

Ajans'ta çalıştığı halde bir devri kapatan nitelikte haberlere imza atan arkadaşlarım oldu. Dursun Eroğlu bunlardan biri. Ajans'ta haber yazılır, Ankara'ya gönderilir, oradan onay verildikten sonra abonelere servis edilir.

Demirel'e Demirel demenin yasak olduğu yıllar.

Gazetelerde Demirel'e 'Bir Bilen', 'Güniz Sokak Sakini', 'Beyefendi' gibi lakaplar takılmış, haberler yorumlar böyle yazılıyor.

O günlerde, haber trafiğini ayarlayan alet bozulmuş. Bir süre Ankara devreden çıkmış. Yani Bursa'dan yazılan haber direk abonelere gidiyor. Bizim Dursun, Demirel'i Tuzla'daki evinde ziyaret eden gazetecilerin notlarından dört dörtlük bir haber yapmış ve servise koymuş.

Bir küçük cinlik ve/veya ihmal var yazdığı haberde:

Demirel'den direk 'Süleyman Demirel' diye söz etmiş.

Haber abonelere ulaştığında, İstanbul gazeteleri haberi 'Anadolu Ajansı Demirel'e Demirel' dedi diye manşetlere taşıdılar.

Nazlı Ilıcak gibi kimi yazarlar 'Bana ne bana ne, bende bundan sonra Demirel diye yazacağım' diye tutturan yazılar bile yazdılar.

Hasılı bizim Dursun, bir devri sona erdiren kahramandır bizim kuşak gazetecilerin gözünde.

NEREDEN NEREYE..

Dursun'un çalıştığı yıllarda, -ne de olsa devlet kurumu- torpille de eleman alınırdı AA'ya ama...

Ekseriyetle ağır ve zor sınavları başarıyla geçen liyakat sahibi insanlar çalışabilirdi Ajans'ta.

Hükümetler göreve geldiklerinde, tıpkı TRT'de yaptıkları gibi en tepe yöneticileri değiştirirdi sadece.

AA, görece olarak etliye sütlüye pek bulaşmasa da, şimdi olduğu gibi 'iktidar borazanı' veya 'seçim manipülatörü' bir kurum hiç olmamıştı.

TÜİK gibi inandırıcılığını yitirmemişti.

Hala anımsanan iyi zamanları da oldu AA'nın.

DYP'nin atamasını yaptığı 'Hüsamettin Çelebi dönemi' misal, Ajans'ta en tarafsız ve en iyi gazetecilik yapıldığı dönem olarak kaldı akıllarda.