LGS, YKS, XYZ!..

Eski ve bilinmeyen bir tarihte (buna fi diyelim) ÖSS'de soru olmuştum. Soru bankasına soru tedarik edenlerden biri yazdığım metinden bir bölüm almış ve 'Yazar bazen överken yerer, yererken över' diye başlayıp mevzuyu soru haline getirmiş.

Hangi soru ne zaman sorulacak hususu kura ile belli olduğundan, fi tarihinde benim yazının ilgili bölümü öğrencilerin önüne konmuş, soru kılığında.

Bilen olmuştur, bilemeyen olmuştur.

Bilemeyenlerden tarih önünde özür dilerim.

Ama benim soru herhalde şu sorular kadar beyin yakmamıştır, eminim.

Soru: 6 işçi bir günde 45 metre duvar ördüklerine göre en küçük çocuk doğduğunda en büyük çocuk kaç yaşındadır. (50, 60, 75, 80 ve 90! Bunlar çocuk yaşları, iyi mi?)

Soru: Aşağıdakilerden hangisi meyve değildir? (Patlıcan, pırasa, fasulye, domates, kabak.. Hepsini çizip kelek yazasım geldi soruyu hazırlayana, aslında cevap hıyar tabii ki)

Soru: Avrupa Birliği'ne üye bazı ülkelerde para birimi olan Euro kaç yılında kullanılmaya başlanmıştır? (Ordu, Aydın, Eskişehir, Trabzon, Şanlıurfa... Bunu bilmeyecek ne var, tabii ki Amasya!)

Sol lobunuz tamamen yandı değil mi?

Asker alma sınavında 'aşağıdakilerden hangisi farklıdır?' diye sormuşlardı. Seçenekler, 'pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, haziran' şeklindeydi.

Bilenler asteğmen oluyordu, bilemeyenler kısa dönem çavuşu, ama 8 aylık! Elim titremeden, zerre tereddüt etmeden 'çarşamba' seçeneğini işaretledim.

Niye bilmem, çarşamba bana hep farklı gelir!

Şimdi düşünüyorum da, galiba yanlış yaptım. Şimdiki aklım olsa, perşembe derdim herhalde...

EKONOMETRİ, BENİ ÇOK GERDİ!

Bizim eğitim sistemi niye bu kadar yap-boz anlamak mümkün değil. Öğrenciyi hayata hazırlamaktan çok uzak. Kimin ne olacağıyla zerre ilgisi yok sistemin. Misal beni ele alalım. Fen bölümü mezunuyum. Fizik, kimya, matematik, biyoloji, geometri falan gördüm. Ekmek paramı 33 yıldır üfür üfür ipe diz edebiyatından kazanıyorum.

Fakülteye geldik, ohoo o daha berbat. Yine matematik, istatistik, şekiller, çizimler, fonksiyonlar, integral, türev mürev...

Hele bir ekonometri dersi vardı, evlerden ırak. Üst sınıflardan abiler diyordu ki, 16 ana konu varmış. İlk 8 konuyu kafana kakıyorlarmış, diğer 8 konuda da onları kafandan kazımaya uğraşıyorlarmış. Bu disiplini bulan adam bile dayanamamış sonunda demiş ki, 'Bütün ekonometri külliyatı bir yemek tarifi vermekten bile aciz!'

Öğrenciler arasında böyle konuşuluyordu. Doğruysa bu derste ısrar etmemek lazım diyeceğim ama, her yerde mantar gibi kaç tane bölüm açıldı...

(Bu dersi 6 yılda zor verdim. Öğrendiğimden değil, dersin hocasının bana soracak orijinal sorusu kalmadığından...)

YANINA KALIR SANMA...

Bugünkü köşeyi ekseriyetle eğitim konusuna ayırmamızın sebebi hikmeti, geçen hafta YKS'nin erkene alınması. YKS'nin açılımını ekmek çarpsın bilmiyorum.

İstesem öğrenirim, ama nasılsa seneye başka harflerle anılan başka bir sistem gelir, öğrendiğinle kalırsın.

Nesi vardı ÖSS'nin, ÖYS'nin.

Ö'ler öğrenci, sondaki S'ler sınav. Aradakiler de seçme ve yerleştirme.

YKS ne acaba, Yanına Kalır Sanma mı?!

HAŞARI ORTAOKUL TALEBESİ

Şu YKS konusu biraz daha köpürtülebilir. Bir konuda tarih verilirse veya 'temrin' diyelim biz buna. Bu seni bağlar, bağlamalı. Ahali ona göre vaziyet alacak çünkü. Olası bir arıza durumunda, ne bileyim seldi, depremdi, bir doğa felaketi halinde yan yatar çamura batar sadece. Erteleme, ileri bir tarihe! Uçak rötarı gibi. Siz hiç bir uçağın vaktinden önce havalandığını gördünüz mü? Olmaz yani. Bu YKS olayında oldu ama.

Bende hep bilgili, büyümüş de küçülmüş, haşarı ortaokul talebesi izlenimi yaratan eski başbakanlardan Ahmet Davutoğlu misal YKS olayını şöyle (m)izah etmiş: 'Öğlen YKS'ye 82 gün varken, akşam 54 gün kaldı. Zaman ne çabuk geçiyor!..'

Konu eğitimse, zaman hep geçiyor, biz (sınıfta) kalıyoruz milletçe...