Memleket kime emanet!

Migros’ta işçi ile işveren arasındaki anlaşmazlığı ‘ahbap’ımız Haluk Levent çözünce bir arkadaş şu ‘tweet’i salmış ortama:

Sendikal pazarlık Haluk Levent’e, laik yaşam tarzı hassasiyetleri Gülşen’e, ifade özgürlüğü Sezen’e, muhalefet Tarkan’a, özetle memleket 90’lar Türk popuna emanet!..

Bildiğim kadarıyla 90’lar Türk popunun patladığı yıllardı.

3-4 isim bu kadar büyük rol aldıysa, Kenan Doğulu’nun ‘Yaparım Bilirsin’, Barbaros Hayrettin’in ‘Ben Sizin Babanızım’, Levent Yüksel’in ‘Zalim’, Çelik’in ‘Ateşteyim’, Burak Kut’un ‘Benimle Oynama’ diye devreye girmesi halinde çarşının çok daha karışacağı aşikar.

Dua edelim de Mazhar Fuat Ökkeş (MFÖ) ‘Deli deli kulakları küpeli’ diye devreye girmesin.

Abartma diyorsunuz değil mi?

Abartmıyorum.

Bakın Cem Yılmaz, ‘Youtube’ ortamında yayınlanan bir röportajda ne diyor:

‘Benim anladığım son bir ayda 3 kişi var yani memlekette, bütün kötülükleri yapan, ben, Tarkan ve Athena Gökhan..’

AKP’li Ömer Çelik ‘bir ülke sanatçılarının aykırılığı kadardır’ demişti vakti zamanında. 

Bizde bırakın aykırılığı ‘aykırının a’sına bile müsamaha gösterilmiyor son tahlilde. Yoksa ne işi olur, Tarkan’ın, Cem Yılmaz’ın Athena Gökhan’ın falan siyasetle..

*****

ÖĞRENCİ YOKSULLUĞU

5 çocuğun en büyüğü abim İTÜ’de okurken 60’ların sonu, 70’lerin başında öğrenci arkadaşıyla Bebek’te ‘öğrenci evi’nde oturuyordu. Kendisi gibi işçi çocukları olan 4 arkadaşıyla, işçi babaların gönderdiği öğrenci harçlığıyla.

Okuldan çıktıkları gün, semt pazarından geçerken kollarında T cetvelleriyle, esnafın- halkın bunları alkışladığını anlatmıştı, ‘işte geleceğin büyük adamları’ hesabıyla.

Bizim öğrenci olduğumuz yıllarda, Bursa’da bir tane bile erkek öğrenci yurdu yoktu. Öğrenci yoksulluğunu, öğrenci garibanlığını içimizde hissederek okuduk. Kültürpark’a duvardan atlayarak girmek bizdeydi, az pilava İzmir köftenin suyundan koydurmak bizdeydi.

Her gün makarna, her gün bulgur diye özetlenebilecek bir ortamdı öğrenci evleri. Babaların gönderdiği üç-beş kuruş, ancak ‘arkadaş dayanışması’yla aşılabilirdi, öyle de yapılıyordu zaten. Hiç paramız olmasa bile cebimizde mutlaka ‘hayati üçlü’, yemek fişi, otobüs abonmanı ve jeton olurdu.

Gelinen noktada ülke sözde gelişti, görece büyüdü ve fakat..

Gelen haberlere bakılırsa, evsiz kalanlar, okulunu donduranlar az değil.

Okul dışında yemek yiyemeyenler, bir taşıta binemeyip yürümek zorunda kalanlar, öğrenci evine gelen faturaları ödeyemeyenler…

Çünkü bizim dönemimizde iyi kötü babalar devredeydi.

Şimdi babaların hali de per-perişan olduğu için, öğrenci tamamen sahipsiz halde.

Baraj maraj kaldırıldı, sözde üniversiteler ‘sormagir apartmanı’ haline getirildi ama what fayda!

Öğrenci yoksulluğu had safhada.

*****

VOLODİMİR İLE VLADİMİR

Rusya ile Ukrayna savaşın eşiğinde, her an dalabilirler birbirlerine.

Belki bir fikir verir hesabı buyurun bakalım her iki ülke liderinin özgeçmişlerine:

Volodimir Zelenski: 78’de doğdu. Hukuk okudu. Ama senarist, oyuncu ve yönetmen oldu. 2015’te ‘Halkın Hizmetkarı’ isimli dizide ‘Ukrayna Cumhurbaşkanı’nı canlandırdı. 2019’da aday oldu ve kazandı. Partisinin adı da ‘Halkın Hizmetkarı’. Adamın işi gücü oyun, şaka, gülmece, güldürmece. Bizim Cem Yılmaz gibi biri.

Vladimir Putin: 52’de doğdu. Uluslararası hukuk okudu. Ekonomi alanında yüksek lisans yaptı. 75’ten sonra KGB’de çalışmaya başladı. ‘CV’ çok uzun hızlı geçiyorum. Rusya Federal Güvenlik Servisi başkanı oldu, yeni ‘politbüro’ sayılan Rusya Güvenlik Konseyi sekreterliğini yaptı. Sonrası hep zirve. Başbakan yardımcılığı, başbakan vekilliği, Boris Yeltsin’in istifasının ardından büyük koltuğu kaptı. 2008’de görev süresi dolduğu için koltuğu Medvedev’e bıraktı ama başbakan olarak devam etti. 2012’de 3’ncü kez yüzde 63’le yine başkan oldu. Hala da öyle. Siyah kuşak judocu olduğunu söylemedim bile.

*****

Bu ikisi teke tek kapışsa kim döver sizce?