Pazartesi masaları...

Dün, yani 28 Şubat günü, iki farklı coğrafyada iki önemli masa kuruldu.

İlki ülkemizde, 6 parti bir araya geldi, parlamenter sisteme, hem de güçlendirilmiş olanına nasıl geçileceğine ilişkin deklerasyonu vatandaşlara duyurdu. İkincisi biraz daha yukarda, Belarus’ta kuruldu.

Rusya ve Ukrayna arasındaki savaşı belki sonlandırabiliriz hesabı.

Masa üzerine düşündüm gün boyu. Bilhassa da etrafına toplananların olduğu masalarla, tek başına oturulan masalar arasındaki farkı.

Bir masa varsa ortada ve çevresinde insanlar toplanmışsa.

Diyalog vardır en başta. İletişim yani. Yardımlaşma olur. Paylaşma kesin olur. Bu masaya toplananlar arasında sevgi- saygı olur. Dayanışma olur, empati olur, sempati olur. En kötü ihtimal anlaşmaya çalışıyor olmalılar.

Masa etrafına toplananlar kritik de ederler birbirlerini, eleştirirler, ertesi günlerde gelecekte hata yapmalarını engellerler.

Evde olsun, dışarda olsun, nerede olursa olsun masa, ‘demokrasinin gereği’ aslında. Tek başına oturulan masalarda, şu yukarıdakilerin çoğu olmaz asla.

Hem içerde hem dışarda kötüye giden şeyler iyileşsin istiyorsak  eğer, bu masaların devrilmemesi için azami özene değer..

HADİ ABLA, BAŞKA KAPIYA

Tansu Çiller demiş ki:

‘Parlamenter sistemi umut diye sunmak millete ihanettir.’

Niye?

Avrupa’nın tamamı parlamenter sistem. Avrupalılar millet değil mi?

İyi-kötü başbakanlık yapmış birisin, birilerinin ‘belki oyları böler hesabı’na istinaden ortaya atlamasan, en azından şu hoş hallerinle anımsayacaktı millet seni:

1. Belediye zabıtasını ‘merhaba asker’ diye selamladın, güldük geçtik.

2. Sivas katliamı sonrası ‘oteli saran vatandaşlarımıza bir şey olmamış’ dedin, kızdık geçtik.

3. Bir mitingde Allah’ı millete emanet ettin.

4. Zeytinburnu mitinginde ‘Sevgili Zeytinburunlular’ dedin.

5. Samsun mitinginde ‘Sizi büyükşehir yapayım mı?’

6. Ereğli’de ‘Üzerinden uçak geçen Ereğlililer!’

7. Trabzon’da ‘bacınız sizi Akdeniz’in incisi yapacak!’

8. Uludağ’daki Kirazlı beldesinde ‘Uludağ sizin olsun mu?’ dedin, oradaydım.

Bu ‘harika CV’ye rağmen dizini kırıp evinde oturmayacağına göre, herkes için eğlenceli bir süreç daha başlayacak bence.

‘6’nın tersi 9’dur diyen ciddi siyasetçilerden bıkmıştık zaten milletçe..

İĞRENÇSİNİZ!..

En muhafazakarı da, en okumuşu da Kapıkule’den çıktığı anda başkalaşan, ‘Rus’ deyince aklına bir halktan ziyade ‘hoş kızlar’ gelen, Tayland, Pataya gibi destinasyonları kültür turizminden ziyade seks turizmi olarak önceleyen necip milletimin erkek cenahı..

Tabii ki ve mecburen Rusya saldırısı sonrası Ukrayna’dan yaşanacak olası insani göçe de sırıtık, yılışık ve yavşak yorumlarla yaklaştı.

‘Gelsinler her türlü sahip çıkarız, sokakta bırakmayız!’

İnsanların öldüğü, yerinden yurdundan olduğu, çocukların geleceğinden kaygılı olduğu şu sürece, bir kadının iki bacağı arasından bakan erkek güruhu!

İğrençsiniz!

Bu hakareti yapmaktan çekinmiyorum ulu orta, içinizden birileri arkadaşım da olsa.

ÖĞRENCİYİ KURTARMAK

Haber şöyle: Kars’ın filanca köyünde düşüp bacağını kıran Hollanda vatandaşı (isme dikkat) Hatice Söğüt, Hollanda hükümetinin tahsis ettiği helikopter ambulansla hastaneye kaldırıldı. İnsana değer verilen ülkelerde bu işler böyle.

Bizde ise durum; davulla zurnayla çıkacağı duyurulan savaşın içinde hala kurtarılmayı bekleyen öğrenciler var. ‘2 gündür sadece az önce su içebildik’, ‘bize sıra elince ekmek bitiyor’, akşamları sığınaklara sığınıyoruz’, ‘yolda valizimize mermi denk geldi’ diye anlatıp duruyorlar.

Kızın biri böyle bir canlı bağlantıda ölebileceğinden kaygılı ağladı, ‘Türk kızı ağlamaz’ diye bir de azarlandı.

Kimseden ‘Er Ryan’ı Kurtarmak’ şeklinde ‘Oscar’lık performans beklemiyoruz. Film, 1944’de, savaşın ta içinden bir ‘er’i çekip çıkarma hikayesi.

Biz de çekip alalım artık şu modern zamanlarda 10-15 öğrenciyi.