Ucuz köleler!

ABD'deki ırkçılığı protesto gösterileri yerküreye yayılıyor. Son ve en flaş eylem İngiltere'nin Bristol kentinde yaşandı. Bristol'un merkezi bir yerindeki 'köle tüccarı' Edward Colston'un heykeli, devrildikten, yerlerde yuvarlandıktan sonra nehre atıldı.

O heykel orada tam 125 yıldır duruyordu.

Minneapolis'teki meşum olayda polis, George Floyt'un boğazına diziyle basıp boğarak öldürmese, belki bir 125 yıl daha duracaktı.

Tarihi, yaşandığı dönemin koşullarıyla değerlendirmek lazım diye bir laf var.

Mağarada iskan eden 'homoerektus'u 'kürk giyiyor!' diye eleştirmemek lazım manasında.

Heykelin altındaki plakada ne yazıyordu acaba.

'Edward bey çok güzel köle temin ederdi, Bristol halkını ucuz ve kaliteli kölelerle tanıştıran kişiydi' falan mı?

Adam hayırsevermiş de aynı zamanda.

Bristol'da caddelere sokaklara ismi verilmiş.

Şu Avrupalılar'ın ırkçılığı yeni fark ediyormuş gibi şaşkaloz tavır almaları hadisesi bana çok komik geliyor. Bu Avrupa'da, daha geçen yüzyılın ortalarında çoğu kentte 'insanat bahçeleri' vardı.

İnsanlar kolalı gömlekleri, ütülü ceketleri, fırfırlı etekleri, şapka, baston ve pipolarıyla tırnak içinde son derece 'uygar' halleriyle hafta sonları hayvanat bahçesine gezmeye giderlerdi. Afrika'dan toparlanmış Pigme, Amerika'dan tedarik edilmiş Kızılderili veya Avustralya'dan getirilmiş Aborjinler, aileleri ile birlikte, mutlaka çırılçıplak ve de kafes içinde sergilenirdi. Enteresan olsun diye orangutanlarla falan aynı kafese de konurlardı, hatta yavru maymunları kucaklarına almaları istenirdi.

Yüzbinlerce gariban böyle sergilendi ama daha utanç verici olan ziyaretçi sayısının milyonlarla ifade edilmesiydi.

Kafes arkasında tutulan bu insancıkların çoğunun ölüm nedeninin intihar olduğunu da tarihçiler iyi bilir.

Öyle 'fi tarihi'nden falan söz ettiğimi de sanmayın.

19'ncu yüzyılda çok yaygın olan insanat bahçelerinin sonuncusu Belçika'da 1958 yılında kapanmış. Ben doğmadan 4 yıl önce.

Hiç kimsenin aklının ucuna ırkçılığın bir insanlık suçu olduğu gelmiyormuş demek ki o senelerde.

Ama bakın Nazım Hikmet ne yazmış tam da o senelerde!

'Kardeşlerim

bakmayın sarı saçlı olduğuma

ben Asyalıyım

bakmayın mavi gözlü olduğuma

ben Afrikalıyım.'

Kabak, tırnak içinde 'hayırsever tüccar' Edward Abi'nin heykelinin başına patladı ama sözde 'uygar' batıda, hem yakın yıllarda, hem de maalesef şu sıralarda fink atıyor, cirit atıyor utanmaz ırkçılar.

Seçime falan girip sandıktan bile çıkıyorlar...

HEYKELDEN BAŞLADIK, HEYKELDEN GİDELİM

AKP'li Ordu Belediyesi Ertuğrul Gazi'nin heykelini yaptırmış. Sosyal medyada fotoğrafını gördüm. Bildiğin 'Diriliş Ertuğrul!'

Yani Engin Altan Düzyatan..

Diyeceksiniz ki, 'Diriliş zamanında fotoğraf vardı da Ordu Belediyesi mi benzetemedi?!'

Sorun da biraz bu zaten!

Belediye, niye sadık kaldı ki, TRT'nin 'cast' sistemine!

Haber her tarafıyla komik. Amasya'da gezerken 'selfie çeken şehzade heykeli var' demişlerdi, gidip fotoğraf çektirmiştik, ondan bile komik.

Bu iş sosyal medyada mavra konusu olunca belediye apar topar kaldırmış heykeli. Niye kaldırdılar anlamadım. Oysa Türk halkı sever böyle şeyleri.

Kanuni Süleyman'ın boğdurduğu oğlu Şehzade Mustafa'nın türbesi de, yıllardır Muradiye'de öylece dururdu kime kafayı çevirip bakmazdı. Muhteşem Yüzyıl dizisine kadar. Şehir dışından bile gelip bakanlar oldu, Mehmet Günsür orada mı yatıyor hesabı.

Fakat Diriliş ve Düzyatan konusu hakikaten ne kadar köpürtürsen, o kadar köpürüyor.

Vakti zamanında Diriliş Ertuğrul'la Engin Altan Düzyatan'ı 'ben bile' aynı kişi sanmıştım! Söğüt Pazarı'nda tefecileri patakladığını görüp, akabinde verilen reklam arasında banka reklamında oynamasından kıllanıp, hışımla klavye başına oturup, 'Dizide tefeci dövüyor, reklamda faizi övüyor' diye neşriyat yapmıştım.