Aşı ve umutlar

Eleştirdik mi?

Evet, çoğu zaman..

Bilgi eksikliği yaşadık mı?

Yaşadık.

Kafamız karıştı mı?

Karıştı...

Ama başından bu yana savunduğumuz maske, mesafe ve hijyenle birlikte aşılamanın hızla artırılması.

Ne kadar kapanırsak kapanalım...

Elde aşı yoksa, sonuçlarının olumsuz olacağını anlattık.

Nitekim, gerek vefatlar, gerekse hasta sayılarına baktığımızda tablo ortadaydı.

Bugünse yeni yapılan anlaşmalar ve gelen aşılarla bir günde 597 bini aşan aşılama oranına baktığımızda...

Umutlanabiliriz..

Yani toplumsal aşılama anlamında bir umut elbette. Ve dönüp dolaşıp işte burada doğru bilgiye odaklanıyoruz.

Doğru ve yanlışlar elbet bakış açılarına göre değişse de..

Bu virüsle savaşın en etkin yolu aşı olduğuna göre, bilgilendirmeyi ne kadar gerçekçi yaparsak o kadar yol alırız.

Aşı karşıtlarını da önlemede katkı koyabilir.

Çünkü her şeye karşı çıkışta ve en önemlisi de bu pandemide ölen insanlar için çözüm öneriyorlar mı? Bu durumda aşıya güvensizlik bana absürd geliyor.

Aşıya karşı çıkanların da bilimsel altyapılarını tartışırım.

Evet..Şu senaryolar kafaları hep karıştırıyor..

Virüs yayıldı, sonrada aşısı bulundu, birileri milyarlarca dolar kazanıyor.

Mümkün mü, mümkün!

Aynen savaşları çıkarıp, sonra bölgeye silah ticareti yapan sahte demokrasi havarisi ülkeler gibi..

Ne var ki..

Bu virüste en ciddi katkıyı aşı koyuyor..

Gerek Pfizer/Biontech, gerekse Sinovac aşısı olsun..

Sisteme,yönetime, yöntemlere çok ciddi eleştiri getiren hekimlerin bile mutlaka aşı olunması önerilerini çok yerde okudum, gördüm.. Doğru da söylüyorlar.

Haziran sonuna kadar 20 yaş grubununda dahil edilmesini yerinde buluyorum.

Devletin burada öncelikli sorumluluğu toplum sağlığını düşünmek, aşıyı üretmek,bulmak, aşılamayı hızla artırmak alacağına göre..

Şimdi tempoyu daha da artırmalı.

Ha gayret.