İktidarın asgaride ilahi adaleti!

Bu bir eleştiri yazısı değil.

Sadece ülke fotoğrafının bir gerçeği.

İktidarın döviz kaosu sürerken, enflasyon artarken..

Yaptığı asgari ücret hamlesi ve yüzde 50'lik artışla 4 bin 250 liralık net maaş açıklaması elbet önemli.

Ne var ki bu süreç içerisinde ciddi açmazları getirmeye başladı.

Mesele insanları sınıflandırmak değil..

Ama vasıflı-vasıfsız çalışan arasında ki fark kapanınca toplumun önemli kesiminden tepkiler geliyor.

Yorumlarımızı takip eden öğretmen,sağlıkçı ve bir çok kişinin yolladığı mesajlarda gözlemim şu ki...

Sıkıntı büyük..

2021 yılında kamuda göreve başlayan öğretmenin en düşük maaşı 4 bin 962 lira..

Özel okullarda da 5 bin lira civarı..

Bir öğretmenin mesajı özetler çok şeyi..

"Benim oyum elbet dağda ki çobanla bir.Bunun ayrımını yapmam, onunda oy hakkı var benimde. Ama ben bugün bu işe başlamak için üniversite bitirirken, sonrasında atama beklerken hiç bir vasfı olmayan her hangi biri 4 bin 250 lira net maaşla işe başlayacak. Arada 712 lira için mi ben bunca yıl emek verdim"

Rakamlar üç aşağı beş yukarı oynuyor ancak...

İnanın böyle bir çok sektörden tepkiler geliyor.

Dedim ya, elbet insanları sınıflandırmak etik değil.

Fakat vasıflarına..

Emeklerine, birikimlerine göre o farkı devletin çok iyi gözetmesi gerekiyor.

Çünkü ayrım, devamında bireyler arasında açmazlar yaratır.

Ayrım zaten körüklenmiş güvensizliği doruğa çıkarır..

İnsan ilişkilerini zedeler.

Şimdi memur, memur emeklisi, işçi emeklisine enflasyon artı zam hazırlığı yapan iktidarın işte bunu iyi düşünmesi lazım.

Kimseyi karşı karşıya getirmeden..

En düşük emekli maaşını bile artırırken..

Düşük olanın ödediği sgk pirimiyle yüksek maaşlı emeklinin ödediği pirimide adil bir şekilde planlamalı.

Eğer ki bu hesapları yaparken denge tutmaz, ilahi adalet sağlanmazsa...

İşte o zaman 'geçti Bor'un ateşi sür eşeğini Niğde'ye...

GÜNÜN SÖZÜ: "Kısa dönemli düşüncelere ve anlık doyumlara, sırf bireyler olarak değil, piyasalar, ulusal ekonomiler ve siyasal gündemler açısından da duyduğumuz tuhaf düşkünlük; aldığımız kararların, izlediğimiz politikaların uzun dönemli sonuçlarını sistematik bir biçimde göz ardı etmemize yol açmaktadır." (Al Gore)