Bugün sadece bazı fotoğraflarla konuşacağım. Hani içinizi derinden etkileyen..
Yaralayan..
Sarsan...
Bazen çok söze gerek olmaz.. Ruhlar, beyinler, kalpler zaten paramparça.
Neye üzüleceğimizi şaşırdık...
Canlara, tüm canlılara, ağaçlara, tüm kayıplara.
Bir coğrafya öğretmeninin şu satırları özetliyor yaşananları.
"Beğendiniz mi yaptığınızı" der gibi baktı..
"Alın sizin olsun" der gibi gitti...
O ateşten yanan ayaklarını...
Soğuk suda rahatlatmaya çalışan yavru köpeğin ölümünün ardından. Beynim durdu..
Aklım karman çorman.
Bu can savaşında bile trollerin sağlı sollu itişmelerini gördükçe..
Ya da her şeyi güllük gülistanlıkmış gibi gösterenleri !...
Sosyal medya platformlarında, anlık mesajlaşma gruplarında..
Forumlardaki bilgi kirliliğine tanık oldukça..
Doğrular yanlışlar iç içe girdikçe..
Kızılca kıyamet koparken! Harbiden, inadına sustum.
Belki şu bir kaç kare fotoğraf insanlığınızı hatırlatır diye.
GÜNÜN SÖZÜ: "İnsanlık öldü mü?" dedim. "Yok," dedi, "ölmedi, ölmedi
ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?" (Yaşar
Kemal- Kuşlar'da Gitti romanından 1978)