Anneler Günü üzerine

Dün Anneler Günüydü. Her yıl olduğu gibi annemizi ziyaret edemedik. Annesini kaybedenler mezarına gidemedi.

Öncelikle hayatta olan tüm anneleri saygıyla anıyorum, büyüklerimin elinden öpüyorum. Aramızdan ayrılanları ise rahmetle anıyorum.

Bu Anneler Günü, pandemi nedeniyle zor geçti.

Bir yandan adı tam kapanma olan ama bir türlü kapanamadığımız, tam kapanma; bir yandan Anneler Günü. Hadi bakalım gücün yetiyorsa anlat bakalım, anlatabilirsen, annene neden elini öpmeye gidemediğini?

Zor işler bunlar.

Hele hele işin içinde anne baba oldu mu, daha da zorlaşıyor.

Vahşi kapitalizm her boyutu ile hayatın içine giriyor. Artık, yılın 365 günü, her gün bir şeyin günü.

Ne günü olursa olsun alışveriş olsun mantığı ile hayatımız devam ediyor.

Anneler Günü'nün doğuş öyküsü ile ilgili iki notum olacak.

ANNELER GÜNÜNÜN ÖYKÜSÜ

1905 yılında Amerika Birleşik Devletleri, Virginia eyaletinde yaşayan Anna Jarvis vefat eden annesi için her sene kutlama yapmak ister. Söylenenlere göre bu kutlama ilk kez 1908 yılında 407 çocuk ve annenin bir araya gelmesiyle yapılır.

O dönemde bu kutlama çok büyük bir ilgi görür ve farklılık yaratır. Ve tarihler 1914 yılını gösterdiğinde ise artık resmiyet kazanır.

Yıllar için bu kutlamaların bir ticarete dönüştüğünü anlayan Anna bununla ilgili birçok mücadele verir. Birçok dava açar. Fakat hepsi yanıtsız kalır.

Bu konudaki bir başka söylence ise mitolojiye uzanır. Yunan mitolojisindeki pek çok tanrı ve tanrıçanın annesi olan Rhea onuruna verdikleri, yıllık ilkbahar festivali kutlamalarıyla başlandığı söylenir.

Antik Romalılar ilkbahar festivallerinde Milattan 250 yıl önce ana tanrıça Kibele için anneler gününü kutlar ve onu anardı.

SON SÖZ

Evet, elini öpemediysek de göremediysek de akıllı telefon dediğimiz alet ile annemizin, Anneler Günü'nü kutladık.

Tüm annelerimize saygı ve aramızda olmayanlara rahmetle diyorum.

Uzun ve sağlıklı günleri olsun.