Tokyo 2020'nin anımsattığı anılar

Büyük bir keyifle cuma günü Tokyo 2020 olimpiyatlarının açılışını izledim. İlk kez ertelenen bir olimpiyat başladı. İlk kez seyircisiz bir olimpiyat izlemeye başladık. Gerek katılım, gerekse diğer açılardan kadınların ilk kez bu oranda ön plana çıkarıldığı bir olimpiyattı.

Tokyo Olimpiyat Oyunları Organizasyon Komitesi Başkanı Bayan Hasimato Seiko, antik olimpiyatların yapıldığı dönemlerde savaşlara ara verildiğine atfen, barışa vurgu yaptı. Olimpiyatlarda kullanılacak madalyalar geri dönüşümlerden yapıldı. Olimpia'dan yola çıkan olimpiyat meşalesinin Tokyo'daki ateşini, 50 küsür yıl sonra(1968'den sonra) ilk kez bir bayan olarak ünlü Japon tenisci Naomi Osaka yaktı. Ve ilk kez meşalede yeni nesil enerji kaynağı hidrojen kullanıldı.

Özetle Tokyo'daki mesajlar "Kadın, çevre ve barış" üzerineydi.

Bakın bu bana neler anımsattı?

Japonya denince aklıma önce çocukluğumda izlediğim Amiral Yamamoto(II.Dünya Savaşı'nda Japon Deniz Kuvvetleri Komutanı) filmi geldi. Daha sonra ilk tanıştığım Japon bir zamanlar mektuplaşmalarına yardımcı olduğum sevgili dostum arkadaşım rahmetli milli kaleci Cemil Erdoğan'ın eşi Hideko/Elif'ti. Süreçte Yalın Enstitü ile birlikte daha sık Japon tanımaya başladım.

Osaka'nın yaktığı meşale, Yunanistan'ın Olimpia'sından yakılıp gelmişti. Bu bana 1988 yılında Türkiye'yi temsilen TMOK adına Olimpik Akademi Komitesi üyesi olarak katıldığım Olimpia'daki Olimpik Akademi toplantısı ve toplantıda gezdiğim antik olimpiyatların yapıldığı yerler ve meşalenin sembolik yakılışını anımsattı. O toplantıda Monaco'yu Prens III. Rainier ve Garce Kelly'nin oğlu II. Albert temsil ediyordu. Şu anda Monaco hükümdarı.

Bir de Japonya dendiğinde Eylül 2013 tarihinde Buenos Aires'te yapılan 125. IOC oturumu aklıma geliyor. Bu kongrede 2020 olimpiyatlarının yapılacağı şehir seçilecekti. Üç şehir finaldeydi. Tokyo, İstanbul ve Madrit. İlk elemede Tokyo 42, İstanbul ve Madrit 26'şar oy aldı.

Sonra final için yapılan elemede İstanbul 49, Madrit 45 oy aldı. Ve finalde bize oy vermesini beklediğimiz 14 ülke bize oy vermedi. 52'ye 36 kaybettik. Tokyo kazandı. O süreç ülkemiz adına TMOK II. Başkanı ve okul arkadaşım sanayici, Türkiye Giyim Sanayicileri Derneği eski başkanı sevgili Hasan Arat tüm ekibi ile birlikte büyük emek harcamıştı. Dönemin Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan ve TMOK Başkanı Prof.Dr.Uğur Erdener de o toplantıya katılmıştı.

BURSA VE TMOK

Daha önce de Türkiye 2000 olimpiyatlarına aday olmuştu. 1990'lı yıllların başında o dönemin TMOK Genel Sekreteri değerli büyüğüm rahmetli Sinan Erdem'i genç bir TMOK üyesi olarak Bursa'ya davet etmiş, BTSO'nun eski binasında bir konferans vermesini sağlamış ve akşamda Bursa Rotary Kulübü'nün konuğu olmuştuk. Dönemin Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Teoman Özalp da o toplantıya katılmış ve kısa bir konuşma yapmıştı. Sinan Ağabey, o konuşmasında Türkiye'nin 2000 Olimpiyatları'na adaylığını anlatmıştı.

O dönem bir işgüzarlığım da İstanbul 2000'nin Altın Sponsorlarından birinin TOFAŞ Spor Kulübü oluşu noktasındaki girişimimdi. Bu girişimim bayağı bir fırça yememe rağmen TOFAŞ'lı büyüklerimce kabul görmüştü. Monaco'da yapılan toplantıya Türkiye Savarona yatıyla ve dönemin başbakanı Tansu Çiller ile katılmıştı. Yatta bir kokteyl verilmişti. Orada dönemim TOFAŞ İnsan Kaynakları Müdürü ve TOFAŞ Spor Kulübü başkanı Ersin Taş da, eşi Servet hanımla birlikte katılmıştı.

Bir de TOFAŞ Spor Kulübü, TMOK ve Uludağ Üniversitesi ile birlikte şu andaki Olimpiyatevi'nin açılışından bir gün önce orada Uluslararası Basketbol Yaralanmaları Sempozyumu yapmıştık. Organizasyonu sırasında yaşadıklarımı burada yazmıyorum. Ama o gün kürsüye IOC/Uluslararası Olimpiyat Komitesi Başkanı Juan Antonio Samaranch'ı çıkarmayı da becermiştim.

Son bir anı da dönemin Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Erdoğan Bilenser'i İstanbul'a götürüp, Uludağ'da Kış Olimpiyatları ile ilgili olarak dönemin TMOK Başkanı Togay Bayatlı ile buluşmasını sağlamıştım.

Hepsi anılarda kaldı. Zaman hızlı akıyor.

SON SÖZ

Biraz eskilere gittim.

Olimpiyatlar, deyince aklıma bunlar geldi.

Kusura bakmayın biraz çok "ben" oldu ama yaşanmışlıklarıma verin.

Güzel günler ve güzel anılardı.