Üniversite, kent ve memnuniyet

Herkes bir markalaşma peşinde. Şirketler marka yaratma peşinde, ülkeler markalarını yaratma peşinde ve kentler de marka kent olma peşinde. Marka olma kavramı bundan 200 yıl önce, Josiah Wedgwood'un, ürettiği porselenlere kendi ismini basmasıyla başlar. Daha sonra İngiliz soylularının bu ürünlere rağbet göstermesi de onu markalaştırır.

Marka kent olmak ise çok daha fazla bileşenden oluşur. Bu çok sayıda etmen marka kent olma sürecini kimi zaman olumlu kimi zaman olumsuz etkiler. Yerel yönetimler ve şehir sakinlerinin ortak çalışmaları olası olumsuzlukları belirli oranda engeller.
Bu süreç içerisinde şehir sakinleri yerel yönetimle uyumlu çalışmaz ve marka kent olmanın kendilerine düşen sorumluluğunu yerine getirmezlerse aksaklıklar yaşanabilir.
Eğer bir kent marka olmak istiyor ise; istihdam sağlama kapasitesine sahip olmalı, maaşlara oranla aşırı derecede pahalı olmamalı, iyi durumda ve karşılanabilecek konaklama olanağına sahip olmalı, toplu taşıma sorununu çözmüş olmalı, iyi okullar ve eğlence/kültür faaliyetleri olmalı, iklim şartları iyi olmalıdır.
Ama hepsinden daha değerlisi "Burası benim kentim" diyebilen insanlar yaratmaktır.

BENİM KENTİM DİYEBİLMEK

Bu arada bir başka önemli konuda şehirin sahiplenilmesidir. Bu sadece o kentte yaşayan insanlarla olmaz.
Bir insanın bir kenti, kendi kenti olarak benimsemesi için bazı faktörler bulunur. Genelde insanlar üç temel faktörden ötürü bir kent ile bütünleşirler. Bu temel faktörler orada doğmak, orada okumak veya orada doymaktır. Bazen bu faktörlerin ikisi veya üçü de bir arada olabilir.
Bu noktada insanların okudukları kentle ilgili sahip oldukları algı önem taşır. Bir üniversite hayatı boyunca sahip olunabilecek algı, onu yaşamı boyunca etkiler. Okuduğu kentte mutlu olan ve o kentten mutlu ayrılan insanlar. Aynı zamanda o kenti birer gönüllü elçisi konumundadır. Bilinç dışı gelişen bu durum yaşam boyu devam eder.
Zaman zaman akademik dünyada üniversite öğrencilerine yönelik çeşitli araştırmalar yapılır. Bu araştırmalardan biri de eğitim gördükleri şehirlerde üniversite öğrencilerinin kent ile ilgili memnuniyet dereceleridir. Bu alanda son yapılan çalışmalarda 81 ilde eğitim gören üniversite öğrencilerinin 45 il ve halkından memnuniyetsizlikleri ortaya çıktı. Bu illerin isimlerini vermiyorum.

Ama öğrencilerin eğitim gördükleri ve memnuniyetlerini ifade ettikleri ilk 10 il sıralaması şöyle:
"Eskişehir, Aydın, Antalya, İzmir, Çannakkale, Bursa, Muğla, Tekirdağ, Edirne ve Ankara'dır."
Görüldüğü gibi Bursa memnuniyet uyandıran iller arasında. Ama altıncı sıradayız. İlk sırada ise Eskişehir var. Derler ya bazen bir insan herşeyi değiştirebilir. Burada işte böyle bir faktör var. Prof. Dr. Yılmaz Büyükerşen faktörü. Eskişehir bu şansa sahip.
Bu şans sadece iyi bir üniversiteye sahip olunmakla olmuyor. Zamanında Bursa'nın kucağına gelen Açık Öğretim, dönemin yöneticilerince geriye çevrilince işi Eskişehir ve Yılmaz Hoca sahiplenmişti.
SONSÖZ
Neyse geçmişi bir kenara bırakalım...
Bir kentin yerel yönetimi, bürokrasisi, akademi dünyası, STK'ları, kültür ve sanat etkinlikleri ile o kentin esnafı ve yaşayanların oluşturacakları sinerji, yolları dört yıllığına bu kente düşmüş insanların belleklerinde bırakılacak olumlu izler, yaşam boyu Bursa için güzel konuşulması ve Bursa'nın markalaşmasına katkı sağlar.
Unutulmaması gereken Bursa'da okuyan her öğrencinin ileride bir Gönüllü Bursa Elçisi olma potansiyelinin varlığıdır.