Dostluk bile batmaya başladı

Futbolumuzda karmaşa ve geriye gidiş tüm hızıyla devam ediyor. Futbolcusundan, teknik adamından yöneticisine kadar sağlıklı bir gelişme beklemek hayal oldu artık.
Her şeye itiraz, karşı tarafın haklarına saygı duymamak, hakemi tek suçlu göstermek, günün değil yılın modası. Hatta hatta kazanmak uğruna rakibi düşman göstermek bile bir marifet! sayılıyor. Atatürk'ün,"Ben sporcunun zeki, çevik ve aynı zamanda ahlaklısını severim" sözüne tamamen aykırı hareket ve beyanlar için bir yarış var sanki.
Son günlerde Galatasaray'da yaşanan çalkantılardan sonra bazı istifalar oluştu. Ardından istifa eden bir yöneticiden çok talihsiz açıklama geldi;
"Galatasaray ile Fenerbahçe dost olamaz. Bu hayatın akışına aykırı"

Hayret değil mi? Bunu söyleyen yetkili bir ağız.
Hayatın akışı sanki 2 camianın düşmanlığına bağlı. Dost olmak kötü ve zararlı bir şey. İllaki kavga, illaki didişme olsun da ne olursa olsun. Bazı değerleri bile illaki kazanma uğruna ayaklar altına atmaktan çekinmiyoruz. Dostluk bile batmaya başladı millete. Maalesef böyle bir dünya oluşuyor artık. Aklı selim insanların sayısı gittikçe azalıyor. Ara sıra onların da sesi çıkıyor ama azınlıkta kaldıkları için duyan da yok, bakan da.
Mesela, Galatasaray Divan Kurulu'ndan bir üye de önemli laflar etmiş. Hem de kendi yöneticilerini eleştirerek;
"Burak Elmas'ın TFF'yi istifaya çağırması tutarlı değil. Bazı hatalar her yerde olur. 3-5 hata oldu diye, koskoca Federasyon'dan istifa istenmez. Kaybedilen her maçtan sonra aynı terane. Sadece Galatasaray'a kasıtlı hareket varsa niye diğer takımlar da bağrınıyor? Avrupa'da adam gibi oynuyorlar. Burada böyle oynamıyorlar. Çünkü Avrupa'da hakeme saygı var."
Evet, hakeme saygı gösteril- meyen, dostluğun bile gereksiz olduğu dile getirilen futbolumuzdan bu şartlarda hayır gelir mi?