Geleceğe dönüş: Milli takım forması değişir mi?

İkinci Dünya Savaşı sona ermiş, en son 1938'de düzenlenen Dünya Kupası organizasyonu harap olmuş Avrupa ülkeleri yerine 1950'de Brezilya'ya verilmişti.
20 yıllık aranın ardından tekrar Güney Amerika kıtasında düzenlenecek Kupa için Rio De janerio'da halen resmi olarak dünyanın en yüksek kapasiteli stadyumu olan Maracana Stadyumu inşa edilmişti.
Tam 200.000 kişilik bir stadyum.
Kupaya Avrupa takımları isteksiz yaklaşmış, Brezilya'ya gitmek o günün şartlarında günler süreceği için birçok ülke Kupa'ya katılmaya yanaşmamıştı.
Sadece 13 ekibin katıldığı organizasyona Almanlar davet bile edilmemiş, Hindistan'da futbolcularını çıplak ayakla oynatmak istediği için diskalifiye edilmişti.
Ev sahibi Brezilya işi çok ciddiye alıyordu.
Teknik Direktör Flavio Costa, takımı turnuvadan 4 ay önce kampa almıştı.
Evli olanların eşleriyle, sevgilisi olanların da kız arkadaşları ile görüşmesi yasaktı.
Takımda yatış saati gece 10'u geçen olursa ceza alıyor, her futbolcuya o zamana kadar hiç görülmemiş bir şekilde vitamin hapları veriliyordu.
O dönem turnuvanın değişik bir statüsü vardı.
İlk grubu geçen takımlar 2. tur grubuna yükseliyor, en yüksek puanı toplayan takım şampiyon oluyordu.
Galibiyete 2 puan verildiği o zamanın şartlarında final grubunun son maçında ev sahibi Brezilya ile 1930'dan beri kupaya hasret olan Uruguay kozlarını paylaşacaktı.
Şampiyonluk maçı öncesi Brezilya'nın 4, Uruguay'ın da 3 puanı vardı.

Brezilya'ya beraberlik yetiyordu.
Sambacılar kendi evinde, 173 bin 850 biletli seyircinin olduğu Maracana Stadyumu'nda Uruguay'dan 1 puan alırsa tarihinde ilk kez dünya şampiyonu olacaktı.
Uruguay Futbol Federasyonu Başkanı Jacobo, karşılaşma öncesi ülkesinin milli takımın soyunma odasına ziyaret ettiğinde "6 gol yemezseniz başarılısınız. 3 veya 4 gol yemekte problem yok" demişti.
Karşılaşma öncesi seremonide ise atmosferden etkilenen Uruguay'ın önemli futbolcularından Julio Perez, heyecandan altını ıslatmıştı.
Tüm bu şartlar altında final maçı başladı.
İlk yarı golsüz bitti.
Brezilya 0-0'a şampiyon oluyordu.
47. dakikada Sambacılar Friaça ile gol bularak 1-0 öne geçti.
Maracana yıkılıyordu.
Tribünler şampiyonluğu kutlarken bazı gazeteler şampiyonluk sayfasını baskıya göndermişti bile.
Derken 66. dakikada Uruguay, Schiaffino'nun golüyle skora dengeyi getirdi.
79.'da ise Ghiggia'nın golüyle öne geçti ve maçı 2-1 kazanarak şampiyon oldu.
Hakemin bitiş düdüğünün ardından iki takımın oyuncuları da afallamıştı.
Bir taraf şampiyonluğu kaybettiğine, bir taraf da şampiyon olduğuna inanamıyordu.
Bu sonuç taraftarlar arasında öyle bir şok yarattı ki saatlerce stadyumdan ayrılamayanlar, hatta tribünlerden atlayıp intihar eden kişiler olmuştu.
Beklenmedik bu netice Sambacılar için büyük bir darbe yaratmıştı.
Yazar Nelson Rodriguez, durumu "Bizim Hiroşima'mız" diyerek özetlemişti.
Brezilya Milli Takımı bu karşılaşma sonrası 2 yıl milli maç yapmazken uzun yıllar Maracana Sadyumu'na ayak basmadı.
Öyle ki yıkıcı sonucun ardından Brezilya Futbol Federasyonu bir şeyler yapmalıydı.
Kötü tarihi unutmak için Brezilya futbol takımının renklerini değiştirmeye karar verdiler.
O güne kadar mavi yakalı beyaz formayla mücadele eden Sambacılar o karşılaşmanın ardından bir daha o formayı hiç giymedi.
Yapılan yarışma sonucu günümüzde giyilen sarı formaya dönüldü.
Sambacıların halen günümüzde giymekte olduğu formayı tasarlayan isim 19 yaşındaki Aldyr Garcia Schlee idi.
Brezilya'nın Uruguay sınırına en yakın bölgesinde yaşıyordu.
Yıllar sonra yaptığı itiraf sonrası ise Uruguay Milli Takımı'nı desteklediğini itiraf etmişti.
Uruguay'a kaybedilen bir final maçı sonrası Brezilya efsane olacağı bir formaya kavuştu, hem de bir Uruguaylının tasarımı ile.