Geleceğe Dönüş: Sarı mı, kırmızı mı?

Dünyada futbolun ilk ayak seslerinin duyulduğu yıllara dair birçok söylenti olsa da şimdi en çok takip edilen bu top oyunu 19. yy'ın ortalarında itibaren yazılı tarihe geçmeye başladı.
Futbolda dair birçok yeni evrensel kural da yıllar ilerledikçe oluşmaya başladı.
Kale direkleri, oyuncu sayıları, ofsayt kuralı, saha çizgileri ve hatta maçları yöneten hakem sayısı bile bir anda değil, bir süreç içerisinde meydana geldi.
Ancak bir değişiklik var ki bu diğer kurallara göre çok sonra oluştu.
Belki de resmileşti denmesi daha doğru olacak.
Bunu detaylandırmadan önce bu değişikliğe neden olan hadiseyi anımsamak gerek.
Tarihler 1966'yı gösterdiğinde futbolun beşiği İngiltere'de Dünya Kupası organizas-yonu gerçekleşiyordu.
Grup maçlarını başarı ile tamamlayan iki ekip İngiltere ve Arjantin Kupa'nın çeyrek finalinde kozlarını paylaşıyordu.
Maç golsüz bir şekilde ilerlerken Arjantin, daha iyi ve rakibine oranla daha sert oynayan taraftı.
Karşılaşmanın orta hakemi Alman Rudolf Kreitlein ise bazı pozisyonlarda rakiplerine faul yapan Tangocuları uyarıyordu.
Maçın 35. dakikasında Arjantin takımı kaptanı Antonio Rattin ile müsabakanın hakemi Kreitlein, bir tartışmaya tutuştu.
Hemen sonrasında hakem Kreitlein, kaptan Rattin'e oyundan çıkması gerektiğini ifade etti. Ancak Arjantin kaptanı Rattin bu ihtarı kabul etmedi.
Sahadan ayrılmamakla ısrar etti ve tam 8 dakika boyunca direndi, dışarı çıkmadı.
Çünkü hakaret etmemiş, sadece maçın hakemine bir şeyler anlatmaya çalışmıştı.
Maçın hakemi İspanyolca bilmiyordu ve Rattin'in söylediğini anlaması imkansızdı.

Ancak yine de Rattin'in sahanda çıkması konusunda ısrarcıydı.
Belki de Rattin'in tek kusuru kendini ifade ederken bağırmasıydı.
O dönemde kart uygulaması olmadığı için hakemler futbolcuları sözle uyarıyor, oyundan atıldıklarında da dışarı çıkmalarını söylüyordu.
Hakemin o maçta ne yapmaya çalıştığını kimse anlayamamıştı.
Hatta o karşılaşmada İngiltere kadrosunda bulunan Jack Charlton, maç sonrası gazetelere bakarken hakem raporu doğrultusunda ihraç edildiğini görmüştü.
Oysa Charlton oyundan çıkmamıştı ve sahada kalmaya devam etmişti.
İşte bu saçma karışıklıklar bardağı taşıran son damla olmuştu.
Hakemlerin kararlarını seyircilerin ve oyuncuların net bir şekilde anlaması için bir şey bulmak gerekiyordu.
Dönemin FIFA Hakem Komisyonu Başkanı Ken Aston, aynı kupanın final maçını izlemek için Wembley Stadyumu'na giderken aklında bu soru işaretleri vardı.
Tam o sırada Ken Aston'ın bulunduğu araba ışıklarda durmuştu.
Ken Aston gözünü kaldırdı. Kırmızı, yeşil ve sarı ışıktan oluşan trafik lambalarını gördü.
Kafasındaki ampul ise işte o zaman yandı.
Hakemlere de artık renkli kartlar verilecek ve kararları herkes tarafından rahatça anlaşılacaktı.
Kupanın ardından Aston'un fikri uygulamaya koyuldu.
Hakemler kartlarına ilk kez bu fikrin fitili ateşlendikten 4 yıl sonra Meksika'da düzenlenen 1970 Dünya Kupası'nda kavuştu.
Tarihte bir oyuncuya kırmızı kart gösteren ilk hakem ise içimizden çıkmıştı.
1974 Dünya Kupası'nda Batı Almanya-Şili maçında Güney Amerika temsilcisinden Calos Caszely'e kırmızı kart gösteren hakem Doğan Babacan, tarihe geçmişti.
Aston'ın sağladığı yenilikler, kart uygulamasıyla sınırlı değildi. Hakemin maçı yönetemeyecek duruma gelmesi ihtimaline karşı sahada yedek bir hakem bulundurulmasını söyleyen Aston'ın bu önerisi de yıllar sonra 4. hakem uygulamasıyla yürürlüğe konuldu.
Aston, oyuna giren ve oyundan çıkan oyuncuların numara-larının tabelalarla gösterilmesi ve oyuncularla seyircilerin kimin değiştiğini daha rahat anlamasını sağlayan kuralı da futbola getiren kişi oldu.
Günümüzde normal kanıksadığımız, sanki futbolun varoluşundan itibaren varmış gibi düşündüğümüz kuralların aslında çok da uzak olmayan bir tarihte hayatımıza girmesi çok ilginç değil mi?