Hayaller Medine gerçekler Şehreküstü!

sÖnceki gün Nilüfer istasyonundan Bursaray’a bindim…

İki istasyon gitmemiştik ki, yanık bir ilahi sesi yayıldı vagona:

“Medine’ye varamadım

Gül yüzünü göremedim…”

Umre kafilesinin bulunduğu otobüse yanlışlıkla binmiş gibi haliyle panikledik bir an…

Önce bir yolcunun cep telefonundan geliyor zannettim ilahi sesinin…

Telefonun açılış müziği olarak yükleyenler de oluyor…

Meğer sokak müzisyeni iki gençten geliyormuş o ilahi…

Biri gitarıyla çalıp söylüyor diğeri de elinde gitarın kılıfıyla maddi destek için yolcuların arasında dolaşıyordu…

Genelde, popüler ve damar şarkıları söylerlerdi…

Nilüfer sınırlarında ise en favori parçaları İzmir Marşı olurdu…

İlahi söyleyen sokak müzisyenine ilk kez tanık oluyorduk…

Mübarek ay ve günlerde olsa normal karşılayacağım da gençlerin hafta başı normal bir günde ilahilerle başlamaları haliyle vagondaki yolcuları tedirgin etti…

Niye bu tercihte bulunduklarına dair tahminlerde bulunmaya başladık…

Ulaşıma gelen zamlara yoranlar oldu…

İran-İsrail savaşına gönderme yapanlar oldu…

Havaların sıcaklığına ve nem oranına bağlayanlar da vardı…

Ben de, muhtemelen treni kullanan vatmanın ilk seferiydi, o yüzden müzisyen gençlerden, yolcuları rahatlatıcı bir şeyler söylemesi için ricada bulundu, diye düşündüm…

Tam, “Sordum Sarı Çiçeğe” ilahisi için de istekte bulunacaktık ki, müzisyen gençler söyledikleri ilahiyi yarım bırakıp ilk istasyonda inerek, bir sonraki vagona geçtiler…

Muhtemelen bizim vagondaki yolculardan bekledikleri hasılatı toplayamadılar…

Zaten az sonra da istasyonlarda sıkça yapılan klasik anonsu duyuldu Bursaray’ın:

“Tren istasyonlarında ve vagonlarında sokak şarkıcısı görünümlü dilencilere lütfen itibar etmeyiniz… Müzik çalarak sizlerden para isteyenleri ilgili birimlerimize bildiriniz!”

Bu anonsu duyunca, o gençlerin repertuvarlarına neden ilahileri eklediklerini çözdüm…

Haklarında şikayet olduklarında, “Biz sokak şarkıcısı değiliz ki, ilahi grubuyuz” diyerek, cezadan kurtulmak için böyle bir formül geliştirmiş olabilirler…

Fakat o formül tutmaz!

Bursaray yolcularını da BURULAŞ’ı da kandıramazlar…

Yanlış anlaşılmasın…

Sazıyla sözüyle yeteneğini sergileyen bu işi sanat için yapan gerçek sokak müzisyenlerine, üniversite gençliğine diyecek bir sözüm yok…

Sanatlarını sürdürme ve geliştirmeleri için Büyükşehir Belediyesi onlara her türlü desteği vermeli…

Ne var ki;

Bu işi sanat olmaktan çıkarıp ticarete döken, müzik aleti çalma yeteneğinden yoksun, kötü sesi ve kulağıyla halkı adeta müzikten soğutan kişilerin de gürültü kirliliği yapmalarına, izin verilmemeli…

İstasyon istasyon, vagon vagon dolaşan bu tiplerin kapı kapı dolaşan sokak dilencilerden tek farkı, elinde mendil yerine gitar kutusu olması!