Çile’den 'çilek’e…

Yüzbinler düştü ‘çilek’ peşine…

Herkes de bir güçlü hayal, ortak bir beklenti.

Üzerine toprak atılmış, eş dost kim varsa dağılmış, sadece imam efendinin ‘talkın’ vereceği ana gelmişken, sorgu meleklerinin suallerine dönük ipuçları da hazırken, biri çıkagelmiş kabrin başına ve o da düşmüş ‘çile’ peşine…

Hem de ne çile!

Şimdi camianın derdi ‘çilek transfer’ ama başkanın derdi;

Bir yıl önce başladığı bu çileli, meşakkatli yürüyüşü kazasız/belasız sonlandırabilmek.

*

Biliriz ki, sözler her zaman tutulmak için verilmez.

Hele futbolda, tutulmuş olanı bulmak bir hayli güçtür. Bir çuval pirincin içindeki taştır, söz.

Ama o tuttu.

Federasyonun nerdeyse 25 yıl önce UEFA zoruyla kulüplere dayattığı, çeyrek asır boyunca kimsenin hakkıyla, edebiyle, yan yollara girmeden ulaşamadığı Finansal Fair Play kaftanını Bursaspor’a giydirmeyi başardı.

Bir yıl önce toprağın altındaki mevta iken, bir yıl sonra o toprakta açan rengarenk çiçeklere dönüştük.

Tek başına, birkaç iyi insan ve bir büyük devlet adamıyla çıktığı bu yolculukta artık yalnız değil.

En az 40 bini yanıbaşında bizzat, yüzbinler de gönülleriyle, cüzdanlarıyla, çıkınlarıyla bu büyük mücadelenin içinde olan koca bir kentle birlikte devam ediyor, yürüyüş.

Bitmesin istiyor insan da…

İnsanız işte, beşeriz ve şaştığımız da çok oldu bizim.

Büyükler, çok güldüğümüz de derdi ya; “yeter, bunun sonu ağlamak” diye…

Bu sefer gülelim hep, hiç ağlamayalım istiyoruz.

Ama futbol bu…

Dünün çok çabuk anlamını yitirdiği, bugünün ve yarının değer kazandığı garip bir dünya.

Sebebi de belli;

Daha iyisi hep var ve hiç mola yok, ara yok, durup dinlenmek yok.

Amok koşusu gibi, ölene kadar.

*

İşte bu koşuda motivasyonu canlı tutabilmenin tek çaresi, bu kentin önüne her daim yeni bir hedef, yeni bir uğraş, yeni bir düğüm koyabilmek.

Ne demiş Mevlana?

Her gün bir yerden göçmek ne iyi…

Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş…

Her gün bir yere konmak ne güzel…

Dünle beraber gitti cancağızım, ne kadar laf varsa düne ait…

Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.