Maşallah dediğimiz bir gün bile yaşamıyor

Kursak…

TDK’ya göre;

Yiyeceklerin sindirilmek üzere beklediği yer.

Daha çok kuşlarla ilgili kullanılan bir terim olmakla birlikte, biz insanlar için de, özellikle eskilerin sıkça ifade ettiği bir deyimden aşina olduğumuz, boğaz bölgesinde yer alan bir alan burası.

İşte o alana;

Balıkesir’e hicret ettiğimiz günün ertesinde, henüz sindirim sistemimize göndermeye fırsat bile bulamadığımız şampiyonluk sevinci geldi, oturdu.

Zafer şarkıları, şampiyonluk türküleri ve daha ne varsa hakkıyla yaşanması gereken, kursak nahiyesinde takıldı, kaldı…

Salı yazısında, harika bir fotoğraftan yola çıkarak, Bursa siyasetinin geleneksel kapışmalara Bursaspor molası verdiğinde nelerin başarılabildiğini pratik olarak ülkeye gösterdiğini ballandıra ballandıra anlatıyordum ki, “maşallah” dediğimiz bir gün bile yaşamadı.

Davut Gürkan, Özlüce’nin sabahında koşa koşa suç duyurusunda bulununca, Mustafa Bozbey de, sanki İlhan Depe’den gelmiş gibi bu orta, sol ayağının içiyle yapıştırdı voleyi…

“Gol oldu mu acaba” diye şöyle ayağa kalkıp bir bakayım dedim;

Evet olmuş.

Olmuş ama kale bizim kale; çünkü maç tek kale…

Karşıda rakip yok, biz bizeyiz.

*

Siyasi rakiplerin, mevzu Bursaspor olunca güçlerini birleştirmelerine şahit olduk diye, o koca koca adamların, politikaya döndüklerinde birbirleriyle can ciğer kuzu sarması olmalarını umacak kadar enayi de değilim, tecrübesiz de…

Ama üzerinden 24 saat bile geçmemişken, böyle bir hesaplaşmanın fitilinin ateşlenmesi tam bir acemilik, tümüyle bir iş bilmezlik.

Ötesi berisi hesap edilmemiş bir hamle.

…mi acaba?

*

Şeytanın avukatlığını yapacak kadar hukuk bilgisine sahip olmasam da, gazetecilik şüphe etme sanatıdır, az çok anlarım.

Bu gelişmeler, varlıklı bir babanın son nefesini henüz vermişken, hatta defin işlemi başlamamışken, evlatların miras kavgasına tutuşmasını getiriyor akla.

Miras; şampiyonluk ya…

En büyük pay kimin?

O diyor; benim…

Bu diyor; vallaha da benim…

Siz zahmet etmeyin, tereke hakimi tribünlerde oturuyor arkadaş, 40 küsur bin tereke hakimi…

Onlar kime pay edeceğini senden benden iyi bilir.

20 yıl önceki gibi değil hiç bir şey;

Herkes kimin ne dahli var, kim ne fayda sağlamış, kim destek vermiş, kim vermemiş, vermeyince ne olmuş, kulüp bu hale nasıl düşmüş farkında.

“Bize ne be ya Bursaspor’dan” diyen siyasileri, il başkanlarını, belediye başkanlarını unutur mu bu hafıza, unutmaz…

Da…

Mesele birilerinin bizi çekmeye çalıştığı bu alanın içinde kopartılmaya çalışılan küçük bir fırtınadan daha büyük bir mesele.

Bizim kavgamız daha büyük.

Tek endişem;

Yiğidi düştüğü yerden kaldıranların, bu bir bardak suda kopartılmaya çalışılan fırtınadan etkilenmesi.

*

Bir rahat durun arkadaş…

Bu şehir, her ne kadar onu buradan uzakta tutmaya çalışsanız da, onu arıyor, onu istiyor işte.

Hizmet ateşi, öyle üfleyerek sönecek gibi durmuyor, farkında mısınız?

Bu sefer taşın altına sadece kendini değil evladını koymuş biri; bu şehrin Büyükşehir Belediye Başkanı ile elele vermişken, üstelik 39 yaşındaki bir genç adam, kimin yakasında hangi siyasi rozet takılı bakmadan, bütün ilçeleri, beldeleri, okulları…

Gençleri, aileleri, çocukları, onların ayağına kadar gidip kucaklamışken, siz neyin paylaşımıyla ilgili dertlendiniz?

Ortada miras yok ki bölüşesiniz.

Kavga devam ediyor, en iyi ihtimal 3-4 yıl daha bitecek gibi de durmuyor.

Kendi kalemize değil, rakiplerin kalesinedir atılması gereken şutlar goller…

*

Mevzu uzun ama yer dar.

Bu pazar günü, Bornova ile yapacağımız şeyin adı maç değil, yine bir maçtan daha fazlası.

Taraftarın, kursakta bırakılan sevinci sindirim sistemine iteleyeceği bir buluşma.

Federasyon başkanının takdim edeceği kupayı alacağımız o gün, Bursaspor aşkından başka hiç bir hesabın görülmemesi, o kupanın üstüne hiç bir gölgenin düşmemesi gerekir diye hatırlatmayı kendime bile zul sayarım.