Bursaspor Eskişehirspor karşısında ilk 55 dakikada ‘işte budur’ dedirtti…
Isıran, baskı yapan, sürekli golü düşünen, pivot forvetin saha içerisinde olmasının hakkını veren bir yapıdaydı…
Ancak 2-0 yakalandıktan sonra yine anlamsız bir şe- kilde geri çekilme, teknik direktör Daum’un yine hamle yapmakta gecikmesi ve yine yenen gol…
Adeta sahada gezinen Eskişehirsporlu futbolcular, Bursaspor sayesinde şahlandı ve ‘neden olmasın’ dedi.
Boffin’in kırmızı kartı olmasa Bursaspor korkulu rüya görebilirdi…
Garantici futboldan fazlasını oynatıp, takımı savunmaya çeken Christoph Daum’un burada hakkını vermek lazım…
Bursaspor’u her ne kadar izlemekten keyif almadığım sıkıcı bir sistemde oynatsa da istediğini futbolculara yaptırması ve deyimi yerindeyse ‘taş gibi bir takım’ yaratma yolunda ilerlemesi önemli bir adım.
Takım sahaya ilk önce oyun bozmak ardından skoru korumak son olarak da galip gelmek için çıkıyor…
Bunu ileri uçtaki Fernandao’dan stoper Serdar Aziz’e kadar bütün oyuncular uyguluyor…
Hazır Fernandao’dan söz açılmışken;
Takım hücumu düşündüğünde ve alan daralttığında, Brezilyalı futbolcu da gerçek bölgesine yani ceza alanı içine dönüyor…
Bir de Ozan Tufan gibi orta atan oyuncunuz varsa, Fernandao anlam kazanıyor…
Ancak savunma futbolu oynayan bir takımda Brezilyalı forvet sadece geriye gelip mücadele veriyor ve bu da girdiği gol pozisyonlarında yorgun olmasına sebep oluyor…
Eğer bu takımda Fernandao başarılı olacaksa, Bursaspor’un oyunu rakip alana yıkması şart…
Düşünülmezse hem sistem hem de Fernandao açısından sıkıntılı bir süreç ortaya çıkar…
Bir söz de Serdar Aziz’e…
Kaptan yerinde müdahalelerle adeta kurtarıcı görevini üstleniyor ve birçok pozisyonu başarılı hamleleriyle başlamadan bitiriyor…
Bu performansıyla milli takımda ne Ömer Toprak ne de Semih Kaya, Serdar Aziz’i kesebilir. Tabii adaletli forma dağıtılırsa…