Başkan’ın fotoğrafı!

Bursa Veteriner Hekimler Odası Başkanı Melike Baysal, kısa ama çok şey anlatan bir paylaşım yaptı geçtiğimiz günlerde.

İl Tarım ve Orman Müdürleri toplantısında çekilmiş bir fotoğrafı öne çıkardı.

Fotoğrafın kendisi aslında söze pek gerek bırakmıyor.

Ama Baysal, işi şansa bırakmak istememiş olacak ki altına şu notu düşmüş:

“İl Tarım ve Orman Müdürleri toplantısından…
Önemli sayıda kadın müdür olsaydı belki hayvancılık ve tarım bu halde olmaz, ormanlar daha iyi korunurdu.
5 Aralık yaklaşırken görüyoruz ki Tarım Bakanlığı bu konuyu 1934’te bırakmış!
Ve Tarım Bakanlığı bu konuda sınıfta kaldı!”

Gerçekten de fotoğrafa baktığınızda ilk izlenim çok net: Tam bir erkekler korosu!

Koskoca Tarım ve Orman Bakanlığı’nda, ülkenin dört bir yanından gelen müdürler arasında bir tek kadın yok.

Bir tek bile!

Peki neden?

Bu ülkede kadınlar eğitimde, bilimde, sanatta, sporda, diplomaside söz sahibiyken…

Tarım ve orman gibi ülkenin can damarlarını ilgilendiren alanlarda neden geri planda?

Oysa Türkiye’de binlerce başarılı kadın veteriner hekim, ziraat mühendisi, ormancı, araştırmacı var.

Birçoğu tarlada, ahırda, laboratuvarda, sahada gece gündüz çalışıyor.

Ancak sıra “karar verme makamına” gelince bir duvar örülüyor önlerine.

O duvarın adı da belli: erkek egemen yapı.

Ne liyakat dinliyor ne emeği ne de başarıyı.

Melike Baysal’ın gönderme yaptığı tarih boşuna değil: 5 Aralık 1934.

Cumhuriyetin kadınlarına seçme ve seçilme hakkının verildiği gün.

O gün, dünyanın birçok ülkesinden önce Türkiye'de kadınlara siyasetin ve yönetimin kapısı açılmıştı.

Ama belli ki bazı kurumlar o kapının eşiğinde kalmış.

Tarım ve Orman Bakanlığı gibi…

Kadın müdürlerin yokluğu sadece bir “temsil” meselesi değil.

Bu, aynı zamanda bakış açısının tek yönlü kaldığının göstergesi.

Toprağı, hayvanı, suyu, ormanı koruyan bir politika; doğayla barışık bir yönetim anlayışı kadınların sesi olmadan eksik kalıyor.
Doğa, çeşitlilikten beslenir; tıpkı toplumlar gibi.

Baysal’ın paylaşımı belki tek bir fotoğraftı ama anlattıkları sayfalar dolusu ders niteliğinde.

Bir fotoğraf bazen yüz sayfa rapordan daha fazlasını söyler.

Ve o fotoğraf bize şunu söylüyor:

Eğer o masalarda daha çok kadın olsaydı, belki bugün tarım bu kadar yoksullaşmaz, hayvancılık bu kadar gerilemez, ormanlarımız bu kadar yanmazdı.

1934’te açılan o kapıyı yeniden aralamanın zamanı geldi.

Kadınlar bu ülkenin sadece üretim gücü değil; aklı, vicdanı, yönü de…

Yeter ki onlara o masalarda bir sandalye verilsin.