Dünya mı garip biz mi?

Ortadoğu’nun bitmeyen karmaşası içinde Türkiye’nin yaşadıkları tam bir ironiye dönüşmüş durumda.

Dün “kardeşim” dediğimiz Esat’la düşman olduk, bugün ise yıllarca her platformda “Siyonistler” diyerek eleştirdiğimiz İsrail ile burun buruna geliyoruz.

Peki, bu noktaya nasıl geldik?

Suriye meselesinde yapılan hesap hataları mı, yoksa büyük güçlerin Ortadoğu oyununda bize düşen “yanıltılmış figüran” rolü mü?

Esat’ın devrilmesiyle yerine gelecek yönetimin İsrail’e karşı daha dirayetli olacağı düşünüldü belki de…

Oysa sonuç tam tersi...

İsrail bugün, yıllardır göz ardı edilen ve ancak birkaç ülkenin diplomasi masasında varlık gösteren Şam yönetiminin gölgesinde Suriye’ye istediği gibi yerleşmiş durumda.

Üstelik sadece orada değil.

Güney Kıbrıs'ta kurduğu hava savunma sistemiyle Doğu Akdeniz'de Türkiye’yi sıkıştırmanın yeni yollarını arıyor.

Yani mesele sadece Suriye ya da İsrail değil; güneyimizde bütün bir coğrafyanın yeniden dizayn edildiği bir dönemin tam ortasındayız.

Akdeniz yani bizim için Mavi Vatan olan denizlerdeki hâkimiyetimiz bile sürekli zorlanan bir seviyede duruyor.

Yunanistan karşısında acemi erler gibiyiz.

İsrail de görüyor bunu, dünyayı parmağında oynatan ülkeler de…

Hani, bazen oynatılan bir taş, düşünülenden çok daha büyük olaylara yol açar ya…

Suriye'de Esat’ı düşmanlaştırma yaklaşımı tam da bu işte…

Türkiye’nin İsrail’le burun buruna gelmemesinin en önemli sigortası aslında güçlü bir Suriye’ydi.

Ama o tren çoktan kaçtı.

Şimdi önümüzde tek bir gerçek var.

Güneyimizde yaşanan böl-parçala-yönet kurnazlığını bozabilmek için Türkiye’nin kendisini güçlü bir şekilde onarması gerekiyor.

Bu onarım süreci sadece ekonomik, askeri ya da diplomatik güçle değil; aynı zamanda içerideki demokratik kurumların güçlendirilmesiyle olur.

Güçlü bir demokrasiye sahip Türkiye, adaletle, eşitlikle öne çıkacağı için karşıdan bakanlar için çok daha büyük anlamlar taşıyacaktır.

Ancak gelin görün ki, tam da böyle bir dönemde içeride bambaşka görüntülerle karşı karşıyayız.

CHP'li belediyelere yönelik operasyonlarla verilen manzara, Türkiye’nin dış politikadaki elini de zayıflatıyor.

Bu tablo karşısında sevineceklerin başında kuşkusuz İsrail gelir.

Çünkü kendi kendini yaralayan, demokratik yapısını örseleyen bir Türkiye’nin bölgedeki etkisi de törpülenmiş oluyor.

Dünya mı garip, biz mi yanlış yerdeyiz, karar vermek zor.

Ama kesin olan şu ki; içerideki çatışmalarımızı çözmeden, dışarıda olup bitenlere yön verebilmemiz neredeyse imkânsız.