Sağlıkta sessiz gidiş!

Uzayan randevu süreleri, hekime ulaşma periyodu; sağlık sisteminin içinde bulunduğu ağır tabloyu görünür kılan veriler olarak önümüzde duruyor.

Hem hastaların hem de doktorların içinde bulunduğu durum, maalesef her iki kesim içinde keskin birer bıçak gibi…

Sorun derin…

Bursa Tabip Odası’nın dijital dergisi Hekimce Bakış’ın son sayısında bu konu yeniden irdelenmiş.

Veriler ürkütücü…

2025’in ilk on ayında bin 759 uzman hekimin kamuda, yani devlet hastanelerinden istifa edip ayrılmış.

Son 13 yılda sistemden kopan uzman hekim sayısının ise 21 bin olduğuna dikkat çekiliyor.

Bu durumun kalıcı bir krize dönüştüğüne vurgu yapılıyor.

Dergide uzman hekimlerin devlet hastanelerinden neden ayrıldığına da yanıt veriliyor.

Düşük ücretler, ağır iş yükü, randevu baskısı, mobbing, şiddet olayları ve hastaya ayrılan sürenin neredeyse dakikalara sıkışması.

Bu tespitinin altına düşülen not şu:

“Özel sektör büyük mucizeler sunmasa da daha esnek çalışma koşulları sunduğu için hekimler ya özele yöneliyor ya da bavulunu toplayıp yurtdışına gidiyor.”

Son üç yılda Türkiye’den ayrılıp yurtdışına giden hekim sayısının ise sekiz bini bulduğu belirtiliyor.

Anadolu’da onkoloji ve çocuk gibi hayati branşlarda bazı servislerin tamamen doktorsuz kaldığının altı çiziliyor.

Açılan kadroların dolmadığı vurgulanıyor.

Bu nedenle hastaların başka şehirlerde tedavi olmak zorunda kaldığı belirtiliyor.

Sistemin randevu bulamayan hastalar ve tükenen hekimler arasında giderek daha çok sıkıştığına dikkat çekiliyor.

Aynı değerlendirmede bir noktaya daha dikkat çekiliyor.

Türkiye’de uzman olmak için uğraş veren 48 bin asistan olduğunu ancak ağır çalışma koşulları nedeniyle nitelikli uzman hekim yetiştirmenin zorlaştığına değiniliyor.

Bu durumun sadece hekimleri değil, aynı zamanda toplumun da öneli bir sorunu olduğu ifade ediliyor.

Türkiye’de 100 bin kişiye düşen hekim sayısı ise 239.

OECD ortalaması 390.

AB ortalaması 402.

Değerlendirme şöyle sona eriyor:

“Aradaki fark, yükün neden bu kadar ağır olduğunu açıkça gösteriyor.

Kısacası sağlık sistemindeki sorunlar artık ertelenemez boyutta.

Makro düzeyde reformlara değil, köklü bir bakış değişikliğine ihtiyaç var.”

Hekimce Bakış’ta dile getirilen konuya eleştirel bir pencereden bakma yanlışlığına düşülmemeli.

Sorunu bizzat yaşayanların önemli tespitleri bunlar.

Çözüm her zaman mümkün.

Yeter ki niyet edilsin.